султана́т полит.

1. (власть султана) султана́т, -ту м.;

2. (монархическое государство) султана́т, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

университе́т універсітэ́т, -та м.;

око́нчивший университе́т той, хто ско́нчыў універсітэ́т;

госуда́рственный университе́т дзяржа́ўны ўніверсітэ́т;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Vertrétung

f -, -en

1) прадстаўні́цтва

die ~ léiten — узнача́льваць прадстаўні́цтва

2) замяшчэ́нне (каго-н. у пасадзе), выкана́нне чыі́х-н. абавя́зкаў

in ~… — выко́нваючы абавя́зкі (таго-та)

in j-s ~ — у я́касці чыйго́-н. наме́сніка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

◎ Пу́дала ’пудзіла’ (лях., Янк. Мат.; Жд. 2; ветк., Мат. Гом.), пу́дало (карэліц., Нар. лекс.), пу́дайло ’тс’ (петрык., Цыхун, вусн. паведамл.). Укр. опу́дало, дпуд ’тс’, утвораныя ад опу́дитися ’спалохацца’, сведчаць пра магчымы шлях утварэння названых беларускіх слоў, параўн. апу́дзіла (гл.), з адпадзеннем прыстаўнога а-. Аднак семантыка лельч. апу́дала ’чалавек неахайнага выгляду, сонны, непаваротлівы’ (Куч.), а таксама драг. опу́дына ’шырокае не па памеры адзенне’ (Клім.) і асабліва тураў. опу́дало (пра адзенне): наклаў на себе этэ опудало, tuo страх! пры опу́‑гаіцца ’спужацца’: я ўжэ опугаласа, як та кура і напу́гацца ’празмерна надзець на сябе, начапляць лішняга; надзьмуцца, натапырыцца; абкружыцца імглістым кругам (пра месяц)’ (гл.) сведчаць пра магчымую кантамінацыю формаў з пуд- і пуг‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тара́чыць ’цягнуць’ (Нар. Гом.), ’несці’ (Юрч.): скачы не скачы, а грошы тарачы (Сержп. Прык.), тыра́чыць ’везці ў маленькай калясачцы’ (Бяльк.). Гл. тарочыць 1.

Тарачы́ць 1 (торочы́ті) ’многа раз паўтараць’ (Шатал.), ’сакатаць; бурчаць, сварыцца; размаўляць з прыемнасцю’ (Яўс.). Гл. тарочыць 2.

Тарачы́ць 2 ’сохнуць (у горле)’ (навагр., Сл. ПЗБ). Няясна; семантыка, відаць, вызначана недакладна, параўн.: што‑та горла тарачыць (там жа), г. зн. ’дзярэ’. Тады, магчыма, да прасл. *torščiti, параўн. рус. дыял. торо́щить ’часаць’, значэнне якога, паводле Варбат (Этимология–1971, 14), блізкае да значэння ’скрабсці’ ў зыходным прасл. *toršiti, *tьrxati, што да асновы і.-е. *ter‑ ’драць’ (Варбат, Супр. чыт., II, 17). Гл. наступнае слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

уча́щийся

1. прич. які́ (што) ву́чыцца; які́ (што) навуча́ецца; см. учи́ться;

2. сущ. навучэ́нец, -нца м.; (ученик) ву́чань, -чня м.; (студент) студэ́нт, -та м.; (слушатель) слуха́ч, -ча́ м.; (курсант) курса́нт, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

жох прост. (плут) махля́р, -ра́ м.; (пройдоха) прайдзісве́т, -та м.; (ловкач) зух, род. зу́ха м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

боре́ц​I

1. барацьбі́т, -та́ м., змага́р, -ра́ м.;

2. спорт. барэ́ц, род. барца́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

перемёт​II м.;

1. рыб. перамёт, -та м.;

2. обл., спец. (балка) бэ́лька, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

слага́емое ср.

1. мат. склада́емае, -мага ср.;

2. (составная часть) састаўна́я ча́стка, элеме́нт, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)