стварэнне назоўнік | ніякі род

  1. гл. стварыць.

  2. Тое, што створана кім-н.; твор мастацтва.

    • Геніяльнае с.

  3. з азначэннем. Жывая істота — чалавек, жывёліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

счахнуць дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

  1. Стаць чахлым, змарнець.

    • Расліны счахлі без вады.

  2. Схуднець, зрабіцца хворым, слабым.

    • За адзін год счах чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

мужчына назоўнік | мужчынскі род

Дарослы чалавек, асоба процілеглая жанчыне па полу.

  • Будзь мужчынам (паводзь сябе так, як належыць мужчыну).

|| прыметнік: мужчынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

мурло назоўнік | ніякі род | грубае

Тоўсты і шырокі, звычайна непрыгожы твар, а таксама чалавек з такім тварам.

  • Во якое м. наеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

незайздросны прыметнік

  1. Які не адчувае зайздрасці да каго-н.

    • Н. чалавек.

  2. Дрэнны, няважны, які не выклікае зайздрасці.

    • Незайздросная хатка.

|| назоўнік: незайздроснасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

неміласэрны прыметнік

  1. Бязлітасны, суровы.

    • Н. чалавек.

  2. пераноснае значэнне: Вельмі моцны, незвычайны (пра што-н. непрыемнае, адмоўнае; размоўнае).

    • Неміласэрная жара.

|| назоўнік: неміласэрнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

непадатлівы прыметнік

  1. Які не паддаецца або з цяжкасцю паддаецца якому-н. уздзеянню.

    • Н. матэрыял.

  2. Няўступчывы, упарты чалавек.

    • Н. характар.

|| назоўнік: непадатлівасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

няўклюда назоўнік | жаночы род | размоўнае

  1. Той (тая), хто мае нязграбную фігуру, пазбаўлены спрыту ў рухах.

  2. Неахайны чалавек, мурза.

    • Н. бачны здалёк.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

няўмека назоўнік | мужчынскі і жаночы род | размоўнае

Няўмелы, няздатны да чаго-н. чалавек.

  • І н. спячэ, як з засека цячэ (прыказка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

нікчэмны прыметнік

  1. Неістотны, нязначны.

    • Нікчэмная крыўда.

  2. Нізкі ў маральных адносінах, нягодны.

    • Н. чалавек.

  3. Вельмі дрэнны, няўдалы, малы.

    • Н. ўраджай.

|| назоўнік: нікчэмнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)