Лупакі́ (іран.) ’вочы’ (Сцяшк.). Да лу́па 3 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прашва́бніцца іран. ’правініцца, праштрафіцца’ (Сцяц.). Гл. шваб, швабіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тхланіць іран. ‘забяспечваць’ (Абабур.). Няясна; гл. наст. слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

цывіліза́тарскі, ‑ая, ‑ае.

Звычайна іран. Які мае адносіны да цывілізатара, цывілізатараў. Каланізатарам было выгадна аб’явіць афрыканцаў «варварамі», каб абгрунтаваць сваю «цывілізатарскую» місію. «ЛіМ».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pacykarz

м. іран. пэцкаль; гора-мастак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wyedukować

зак. кніжн. іран. адукаваць; выхаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

damula

ж. пагард., іран. дама; дамачка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

elaborat, ~u

м.часта іран. праект; трактат

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Злэўдзіць ’украсці (іран.)’ (Юрч. Сін.). Гл. лэўдзіць ’красці’ (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

інтэліге́нтшчына, ‑ы, ж.

Разм. іран.

1. зб. Інтэлігентныя людзі; інтэлігенцыя (звычайна аб старой, буржуазнай інтэлігенцыі).

2. Склад думак, жыццёвы ўклад, ўласцівы старой, буржуазнай інтэлігенцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)