цэ́рый, ‑ю, м.

Хімічны элемент, мяккі метал шэрага колеру, які лёгка акісляецца і гарыць па паветры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кісларо́д, -у, М -дзе, м.

Хімічны элемент, празрысты бясколерны газ, які ўваходзіць у склад паветра і неабходны для дыхання і гарэння.

|| прым. кісларо́дны, -ая, -ае.

Кіслароднае галаданне (востры недахоп кіслароду ў арганізме; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

żywioł, ~u

м.

1. стыхія;

2. элемент

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ogniwo

н.

1. крэсіва;

2. звяно;

ogniwo łańcuszka — звяно ланцуга;

3. эл. элемент;

ogniwo galwaniczne — гальванічны элемент

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

cell [sel] n.

1. турэ́мная ка́мера

2. ке́лля

3. адсе́к, се́кцыя

4. biol. кле́тка

5. electr. элеме́нт

6. comput. ячэ́я

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пала́дый, ‑ю, м.

Хімічны элемент, метал серабрыста-белага колеру з групы плаціны, які прымяняецца ў якасці каталізатара.

[Лап. Palladium.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нервю́ра, ‑ы, ж.

1. Характэрная асаблівасць архітэктурных канструкцый готыкі — пукатае рабро скляпення.

2. Элемент канструкцый крыла самалёта.

[Фр. nervure.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іры́дый, ‑ю, м.

Рэдкі ў прыродзе хімічны элемент, цяжкі тугаплаўкі метал шаравата-белага колеру, блізкі да плаціны.

[Ад грэч. iris, iridos — радуга.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́льцый, ‑ю, м.

Хімічны элемент, метал серабрыста-белага колеру, які ўваходзіць у састаў вапнякоў, мармуру і інш.

[Ад лац. calx, calcis — вапна.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хлор, ‑у, м.

Хімічны элемент, удушлівы газ жоўта-зялёнага колеру, які выкарыстоўваецца як абеззаражвальны і атрутны сродак.

[Лац. chlorum ад грэч. chlōros — зялёны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)