compelling [kəmˈpelɪŋ] adj.

1. неадо́льны; неадхі́льны;

a compelling desire неадо́льнае жада́нне;

compelling force неадо́льная сі́ла

2. захапля́льны; прыва́бны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

vim [vɪm] n. infml эне́ргія, сі́ла;

full of vim энергі́чны, насто́йлівы;

Put more vim in it! Хутчэй варушыцеся!

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

skilled [skɪld] adj. (in/at) кваліфікава́ны; во́пытны; майстэ́рскі;

a skilled job кваліфікава́ная пра́ца;

skilled labour кваліфікава́ная рабо́чая сі́ла

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

стыхі́я, -і, мн. -і, -хій, ж.

1. У антычнай натурфіласофіі: адзін з асноўных элементаў прыроды (агонь, вада, зямля, паветра).

2. Магутныя сілы прыроды, якія непадуладныя чалавеку.

Разбуральная с.

3. перан. Неарганізаваная сіла, якая дзейнічае ў сацыяльным асяроддзі.

С. канкурэнцыі.

4. перан. Прывычнае акружэнне, кола любімых заняткаў, інтарэсаў.

Горы — с. альпіністаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

fortitude

[ˈfɔrtətu:d]

n.

му́жнасьць f., сіла ду́ху; стано́ўкасьць, адва́га

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

manpower

[ˈmæn,paʊr]

n.

1) рабо́чая сі́ла

2) людзкі́я рэсу́рсы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Сіламо́ц ‘сілком, гвалтам, прымусам’ (Гарэц., Ласт.), ‘вытрымка, сіла волі’ (Сцяшк. Сл.), сіламо́ццю ‘сілком, прымусам’ (Нас., Бяльк., ТС, Нар. лекс., Пятк. 2), сіломо́ць ‘сілаю’ (ТС), сіламо́ццем ‘сілком’, ‘праз сілу’ (Ян., Мат. Гом.), сіламоцце ‘сіла, насілле’ (Нас.). Да сіла і моц (гл.). Рытарычная фігура з двух аднолькавых па семантыцы слоў, з якіх апошняе лічыцца запазычаным. Параўн. аднак укр. силомі́ць ‘сілком’, для якога ўзнаўляецца зыходнае спалучэнне з сила і *(й)міти ‘узяць’ (ЕСУМ, 5, 230–231), што на фоне беларускіх слоў падаецца верагодным, параўн. асабліва дзеяслоў сілуме́ць ‘сваволіць’ (Сцяшк. Сл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

раску́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад раскуць.

2. перан.; у знач. прым. Вызвалены; вольны, не абмежаваны. Грыміць, шуміць, як ураган, Зямлі раскутай сіла. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гіпердынамі́я

(ад гіпер- + гр. dynamis = сіла)

самае высокае напружанне арганізма (параўн. гіпадынамія).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

impulsive [ɪmˈpʌlsɪv] adj.

1. імпульсі́ўны;

an impulsive child імпульсі́ўнае дзіця́

2. які́ прымуша́е ру́хацца, дзе́йнічаць;

impulsive force ру́хаючая сі́ла

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)