superpower [ˈs(j)u:pəˌpaʊə] n. звышдзяржа́ва; сі́ла, яка́я не ма́е сабе́ ро́ўных;

a superpower summit са́міт звышдзяржа́ў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

tensile [ˈtensaɪl] adj. tech. расцяжны́;

a tensile strain дэфарма́цыя пры расцяжэ́нні;

tensile force сі́ла напру́жанасці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

virility [vɪˈrɪləti] n.

1. узмужне́ласць, ста́ласць; палава́я спе́ласць (у мужчыны)

2. му́жнасць; эне́ргія; сі́ла хара́ктару

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

udźwig, ~u

м. тэх. пад’ёмная сіла; грузападымальнасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

святласіла, ‑ы, ж.

Спец.

1. Сіла крыніцы святла; ступень яркасці адлюстравання.

2. Аптычная велічыня, якая вызначае яркасць адлюстравання аптычнага прыбора.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэйларызм, ‑у, м.

Капіталістычная сістэма арганізацыі працы на прадпрыемствах, пры якой максімальна эксплуатуецца рабочая сіла для забеспячэння найбольшых прыбыткаў капіталісту.

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апора назоўнік | жаночы род

  1. Тое, на што можна абаперціся, што служыць для падтрымкі чаго-н.

    • А. для моста.
    • Плошча аноры.

  2. пераноснае значэнне: Сіла, што падтрымлівае каго-, што-н. і дапамога, падтрымка.

    • Дзеці — а. для бацькоў у старасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

інерцыя назоўнік | жаночы род

  1. Уласцівасць цел захоўваць стан спакою або раўнамернага прамалінейнага руху, пакуль якая-н. знешняя сіла не прымусіць змяніць гэты стан.

    • Ляцець па інерцыі.

  2. пераноснае значэнне: Бяздзейнасць, пасіўнасць.

    • Па інерцыі — па прывычцы, машынальна.

|| прыметнік: інерцыйны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

amperage

[ˈæmpərɪdʒ]

n.

сі́ла то́ку (у ампэ́рах)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

гіпнатычны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гіпнозу, гіпнатызму. Гіпнатычны сон. // перан. Здольны моцна ўздзейнічаць на каго‑н. Гіпнатычная сіла музыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)