пу́ще нареч., прост. больш; (сильнее) мацне́й; (хуже) горш;

пу́ще всего́ больш за ўсё;

бере́чь пу́ще гла́за шанава́ць як сваё во́ка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

usprawiedliwienie

н. апраўданне;

powiedzieć co na swoje usprawiedliwienie — сказаць што ў сваё апраўданне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

cielsko

н. поўнае цела; туша;

ledwo dźwiga swoje cielsko — ледзь носіць сваё цела

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

аклі́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., каго.

Назваць па імені, крыкнуць што‑н. каму‑н., каб звярнуць увагу, спыніць. Выйшла [дзяўчына] на ганак светлай, чароўнай Зарой світання. Можа, аклікнуць шчасце сваё мне, Сваё каханне? Танк. Недалёка ад лесу адзін з падарожнікаў, што ішоў ззаду і паглядаў на сонца, раптам аклікнуў таварыша. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абсвіста́ць, ‑свішчу, ‑свішчаш, ‑свішча; зак., каго-што.

Свістам выказаць каму‑н. сваё неадабрэнне, асуджэнне, пагарду. // Абвеяць са свістам (пра вецер).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ірані́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць іранічнага. Гаварыць з іранічнасцю. Іранічнасць аўтарскай мовы. □ Сваё апавяданне .. [Смачны] скончыў .. выказанымі з некаторай іранічнасцю словамі. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

курэ́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які належыць курцу. Кончыў дзед сваё снеданне і дастаў курэцкія прылады — па ядзе добра і закурыць. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

my [maɪ] pron. мой, мая́, маё, мае́; свой, свая́, сваё, свае́;

my car мой аўтамабі́ль;

my book мая́ кні́га;

my coat маё паліто́;

my children мае́ дзе́ці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

produzeren

1.

vt вырабля́ць

2.

(sich)

разм. пака́зваць сваё уме́льства; праяўля́ць сябе́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

падво́рышча, ‑а, н.

Разм. Уся сялянская сядзіба. У дваццатым годзе, вярнуўшыся з вайны, Клім Турок застаў сваё падворышча амаль пустым — белапалякі, адступаючы, спалілі Узлессе. Шахавец. // Месца каля хаты, дома (двор, сад, агарод). Ганька ідзе дадому — на сваё і маміна, ужо зарослае падарожнікам і дробнай пякучай крапівой, падворышча, ідзе ў сваю хату. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)