даручэ́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. Справа, даручаная каму-н. для выканання.

Грамадскае д.

2. Дакумент, які дае права каму-н. дзейнічаць ад імя асобы, што выдала яго; даверанасць.

Атрымаць зарплату па даручэнні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

абмежава́ць, -мяжу́ю, -мяжу́еш, -мяжу́е; -мяжу́й; -межава́ны; зак., каго-што.

Паставіць у пэўныя рамкі, межы; звузіць чыю-н. сферу дзейнасці.

А. дакладчыка рэгламентам.

А. права ўвозу.

|| незак. абмяжо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абмежава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

адкліка́нне ср.

1. о́тзыв м.;

2. офиц. отозва́ние, о́тзыв м.;

пра́ва ~ння — пра́во о́тзыва

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

самавызначэ́нне ср., в разн. знач. самоопределе́ние;

пра́ва на́цый на с. — пра́во на́ций на самоопределе́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

copyright

[ˈkɑ:piraɪt]

1.

n.

а́ўтарскае пра́ва

2.

v.t.

забясьпе́чваць а́ўтарскае пра́ва

3.

adj.

ахо́ўваны а́ўтарскім пра́вам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

franchise

[ˈfræntʃaɪz]

n.

1) прывіле́й -ю, пра́ва нада́дзенае ўра́дам

2) пра́ва галасава́нья

3) прывіле́й на про́даж

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

woman suffrage

пра́ва жанчы́наў галасава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

акты́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзейны, энергічны; проціл. пасіўны. Актыўны член прафсаюза. □ Мэта савецкіх літаратараў адна — быць актыўнымі прапагандыстамі ідэй камуністычнай партыі. «Звязда».

2. Які хутка развіваецца. Актыўны працэс у лёгкіх.

•••

Актыўнае выбарчае права гл. права.

Актыўны рахунак гл. рахунак.

Актыўны баланс гл. баланс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

значкі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Той, хто атрымаў, заслужыў права насіць які‑н. значок. Значкіст ГПА.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маяра́цтва, ‑а, н.

1. Права на валоданне маяратам (у 2 знач.).

2. Тое, што і маярат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)