Жонд ’дзяржава, урад’ (Сл. паўн.-зах.). З польск. rząd ’урад’ (з коранем *ręd‑ > рад‑ у парадак і г. д.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

trim​2 [trɪm] adj. акура́тны, аха́йны;

a trim figure ла́дная по́стаць;

He keeps his garden trim. Ён падтрымлівае парадак у садзе.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

усталява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й; -лява́ны; зак., што.

1. Паставіўшы, змясціўшы куды-н., устанавіць належным чынам.

У. станок.

2. Зрабіць устойлівым, надзейным; прывесці ў пэўны парадак.

У. уладу.

У. жыццё.

|| незак. усталёўваць, -аю, -аеш, -ае; наз. усталёўванне, -я, н.

|| наз. усталява́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абхарашы́цца, ‑рашуся, ‑рошышся, ‑рошыцца; зак.

Агледзецца, прывесці сябе ў належны парадак. Якуш пазаціраў сляды, абхарашыўся сам і глыбей закапаўся ў сена. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недысцыплінава́ны, ‑ая, ‑ае.

Які парушае парадак, не захоўвае дысцыпліны. Курсантам.. [Ласкавец] быў недысцыплінавапым — атрымаў не адно спагнанне. Шамякін. // Уласцівы такому чалавеку. Недысцыплінаваныя паводзіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прычалаве́чыцца ’прывесці сябе ў парадак: прыбрацца, умыцца, прычасацца’ (чэрв., Жыв. сл.). Да чалавек (гл.). Параўн. у адносінах семантыкі вы́людзець (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тоўк 1 ’толк, карысць, парадак, сэнс’ (Бяльк.). Гл. толк.

Тоўк 2, таўку́нь — пра тоўханне (мсцісл., Нар. лекс.). Гл. таўкці, таўчы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

porządek, ~ku

porząd|ek

м. парадак;

~ek dzienny — парадак дня;

po ~ku — па парадку;

wszystko w ~ku — усё ў парадку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

derange

[dɪˈreɪndʒ]

v.t.

1) разла́джваць, раскі́дваць (пля́ны), паруша́ць пара́дак

2) даво́дзіць да вар’я́цтва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

discompose

[,dɪskəmˈpoʊz]

v.t.

1) непако́іць, турбава́ць, бянтэ́жыць

2) паруша́ць пара́дак, выбіва́ць з каляі́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)