нязмы́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Які цяжка або немагчыма змыць. Нязмыўны вугальны пыл.

2. перан. Такі, які нельга апраўдаць, загладзіць. Пязмыўная ганьба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узбаламу́ціцца, ‑мучуся, ‑муцішся, ‑муціцца; зак.

Разм. Узбударажыцца, усхвалявацца. — Пачакай! — Іван хапае Шуру за рукаў. — Чаго ты ўзбаламуціўся? Слова нельга сказаць... Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уме́ючы, прысл.

З уменнем, з веданнем справы. Часамі .. [Дулеба] і праборку зробіць каму, але зробіць умеючы, і на яго нельга пакрыўдзіцца. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цвёрдакаме́нны, ‑ая, ‑ае.

Вельмі цвёрды. Цвёрдакаменная парода. // перан. Непахісны, стойкі. Цвёрдакаменны характар. // перан. Якога нельга расчуліць, разжаліць (пра сэрца). Цвёрдакаменнае сэрца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

энцыклапеды́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць энцыклапедычнага. Толькі справядліва і другое: навуковым памкненням Адама Ягоравіча нельга адмовіць у пэўнай ступені энцыклапедычнасці. М. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sneeze​2 [sni:z] v. чхаць

♦

not to be sneezed at infml : He is not to be sneezed at. На яго нельга напляваць.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

перакаві́к Градка, якая арэцца ўпоперак паласы, калі нельга правесці плугам па даўжыні да самага канца загона (Сміл. Шат.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

вы́шчыкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Вырваць, вышчыпаць. Нейкі пырнік уеўся, проста нельга яго вышчыкаць, усе кіпці паздзіралі, грабучы зямлю. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

незаме́нны, ‑ая, ‑ае.

Такі, якога цяжка або нельга замяніць; выключна патрэбны. Незаменны чалавек. Незаменны корм. □ У атрадзе сябры зрабіліся незаменнымі разведчыкамі. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

несуцяша́льны, ‑ая, ‑ае.

Які не прыносіць суцяшэння, заспакаення. Несуцяшальныя весткі. // Які цяжка, нельга суцешыць. Вайна пакінула глыбокія раны, прынесла несуцяшальнае гора. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)