індало́гія

(ад гр. Indos = Інд + -логія)

сукупнасць навук, якія вывучаюць гісторыю, эканоміку, мастацтва, мову і літаратуру Індыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

нау́ка наву́ка, -кі ж.;

то́чные нау́ки дакла́дныя наву́кі;

Национа́льная акаде́мия нау́к Белару́си Нацыяна́льная акадэ́мія наву́к Белару́сі;

◊

э́то тебе́ нау́ка гэ́та табе́ наву́ка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

к. т. н. (кандыдат тэхнічных навук) Doktor der technischen Wissenschaften (Dr. rer. techn.; Dr.-Ing.)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

к. ф. н. (кандыдат філалагічных / філасофскіх навук) Doktor der Philologie, Doktor der Philosophie (Dr. phil.)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

спашука́нне н Bewérbung f -;

на спашука́нне вучо́най ступе́ні до́ктара наву́к Bewérbung zur Erlángung der Dóktorwürde

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

цыкл, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Заканамернае, рэгулярнае кола якіх-н. з’яў, дзеянняў, працэсаў.

Гадавы ц. вярчэння Зямлі.

2. Сукупнасць навук, аб’яднаных па якім-н. агульным прынцыпе.

Гістарычны ц.

3. Шэраг, паслядоўны закончаны рад чаго-н.

Ц. вершаў.

Ц. лекцый.

Ц. песень.

|| прым. цыклавы́, -а́я, -о́е (да 2 і 3 знач.) і цыклі́чны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

umiejętność

ж. здольнасць, умеласць, веданне, уменне;

Akademia Umiejętności гіст. Акадэмія навук

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

медыцы́на, ‑ы, ж.

1. Сукупнасць навук аб хваробах, іх лячэнні і прафілактыцы. Касмічная медыцына. □ [Падацюк:] — Вера была санітаркай у партызанах, медсястрой, бачыла работу ўрачоў, палюбіла медыцыну. Дуброўскі.

2. Разм. Пра медыцынскага работніка, урача. [Косця] з дакорам кідаў .. [Надзі]: — Эх ты, медыцына! Лынькоў.

[Лац. medicina.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бюро́

(фр. bureau)

1) кіруючая або распарадчая частка некаторых органаў, устаноў, арганізацый, а таксама пасяджэнне яе складу (напр. Бюро Аддзялення гуманітарных навук Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі);

2) назва некаторых устаноў, кантор (напр. канструктарскае б., б. даведак);

3) пісьмовы стол з шуфлядамі для захоўвання папер.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

медыцы́на

(лац. medicina)

сукупнасць навук і практычная дзейнасць, накіраваныя на захаванне і ўмацаванне здароўя людзей, папярэджанне і лячэнне хвароб.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)