bezbolesny
bezbolesn|y
1. бязбольны;
2. перан. лёгкі;
~a śmierć — лёгкая смерць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
ЛАНУ́С
(Lanús),
горад у Аргенціне, уваходзіць у Вял. Буэнас-Айрэс. Больш за 500 тыс. ж. (1995). Трансп. вузел. Прам-сць: аўтамаб., хім., папяровая, лёгкая, харчовая.
т. 9, с. 125
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
га́нак
(польск. ganek, ад ням. Gang)
лёгкая, звычайна крытая прыбудоўка з прыступкамі перад уваходам у будынак.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
кашмі́р, кашамі́р
(фр. cachemire, ад Cachemire = назва штата ў Індыі)
лёгкая ваўняная, напаўваўняная або баваўняная тканіна.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
кая́к
(эскім. kajak)
лёгкая скураная аднамесная лодка з двухлопасцевым вяслом у эскімосаў і іншых народаў Поўначы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
фуля́р
(фр. foulard)
1) лёгкая, мяккая шаўковая тканіна;
2) уст. хустка або насоўка з гэтай тканіны.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ВО́ЛЬТА,
лёгкая шаўкавістая баваўняная тканіна палатнянага перапляцення. Вырабляюць з тонкай грабеннай пражы. Бывае са стракатымі набіванымі рысункамі, гладкаафарбаваная, адбеленая. З вольты шыюць жаночыя летнія сукенкі, бялізну.
т. 4, с. 269
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
runaway2 [ˈrʌnəweɪ] adj.
1. які́ ўцёк, збе́глы
2. лёгкі, які́ дастаўся без пра́цы;
a runaway victory лёгкая перамо́га
3. нястры́мны, які́ хутка расце́;
runaway inflation нястры́мная інфля́цыя
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
атле́тыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.
Сістэма гімнастычных практыкаванняў, якія развіваюць сілу, спрыт, вынослівасць.
•••
Лёгкая атлетыка — від спорту, які ахоплівае хадзьбу, бег, скачкі, кіданне кап’я, дыска, штурханне ядра і пад.
Цяжкая атлетыка — комплекс фізічных практыкаванняў па падыманню цяжараў (штангі, гіры, гантэлі і інш.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спардэ́к, ‑а, м.
Верхняя лёгкая палуба на трохпалубных суднах 19 і пачатку 20 стст. або палуба сярэдняй надбудовы на суднах сучаснай канструкцыі. [Лорда] можна было бачыць на спардэку, дзе ён раз і другі, нягледзячы ні на якое надвор’е, акуратна пахаджваў паўз абодва барты. Лынькоў.
[Англ. spar-deck.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)