Verbum

гельмінтало́гія

(ад гельмінты + -логія)

навука аб чарвях-паразітах (гельмінтах) і хваробах (гельмінтозах), якія яны выклікаюць у чалавека, жывёл і раслін.

нутрыцыяло́гія

(ад п.-лац. nutritio = харчаванне + -логія)

навука аб харчаванні чалавека і жывёл, якая вывучае фізіялогію, біяхімію і гігіену харчавання.

палемало́гія

(ад гр. polémos = вайна + -логія)

навука аб вайне як сацыяльнай з’яве, аб яе прычынах і выніках ва ўсіх аспектах.

эпідэміяло́гія

(ад эпідэмія + -логія)

раздзел медыцыны, які вывучае прычыны ўзнікнення і заканамернасці пашырэння эпідэмій, распрацоўвае меры іх прафілактыкі і ліквідацыі.

гляцыяло́гія

(ад лац. glacies = лёд + -логія)

навука, якая вывучае паходжанне, фізічныя ўласцівасці, развіццё, геаграфічнае пашырэнне леднікоў і магчымасці іх гаспадарчага выкарыстання.

кадыкало́гія

(ад лац. codex, -dicis = кніга + -логія)

дапаможная гістарычная дысцыпліна, якая вывучае гісторыю падрыхтоўкі, склад і лёс рукапіснай кнігі; раздзел кнігазнаўства.

канхіяло́гія, канхіліяло́гія

(ад гр. konche, -chylion = ракавіна + -логія)

раздзел заалогіі, які вывучае ракавіны сучасных і вымерлых малюскаў, плечаногіх і іншых жывёл.

курартало́гія

(ад курорт + -логія)

раздзел медыцыны, які вывучае лекавыя ўласцівасці прыроды, іх уплыў на арганізм і выкарыстанне з лячэбна-прафілактычнай мэтай.

лімнало́гія

(ад гр. limne = возера + -логія)

раздзел гідралогіі, які вывучае фізічныя, хімічныя і біялагічныя працэсы ў вадаёмах (азёрах, вадасховішчах, сажалках); азёразнаўства.

ювенало́гія

(ад лац. iuvenis = малады + -логія)

навука, якая вывучае рэзервы чалавечага арганізма і шляхі захавання прымет маладосці на працягу шматгадовага жыцця.