снава́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Разм. Снавальная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

старажы́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Жан. да старажыл.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохство́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Трохствольная паляўнічая стрэльба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ту́былка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Жан. да тубылец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэатра́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Жан. да тэатрал.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хлебасо́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Жан. да хлебасол.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чарнаце́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Жук падатрада мнагаедных.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зубаска́л, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Пра чалавека, які любіць зубаскаліць; перасмешнік.

|| ж. зубаска́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак.

|| прым. зубаска́льскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

мары́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

1. Вадкасць, якой насычаюць драўляную паверхню з мэтай афарбоўкі (спец.).

2. Прыстасаванне, у якім мораць насякомых (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

мо́гілкі, -лак і -аў.

1. Месца, дзе хаваюць памерлых.

Навокал царквы — м.

2. перан. Месца, куды звозяць старую, пабітую тэхніку.

Паравозныя м.

|| прым. мо́гілкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)