éingießen

* vt уліва́ць, наліва́ць

übervoll ~ — наліва́ць це́раз край

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Gau

m -(е)s, -e во́бласць, край, акру́га

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

спу́сцісты, ‑ая, ‑ае.

1. Які паступова, непрыкметна спускаецца; пакаты. Клебер убачыў зацэментаваны край колішняга акопа.. Там, дзе не было цэменту, край аб’ехаў і быў спусцісты. Чорны. Бераг рабіўся ўсё больш спусцісты. Місько.

2. Які звешваецца, спускаецца ўніз. [Вецер] падхоплівае пасмамі спусцістае голле бярэзін. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прамяні́сты

1. в разн. знач. лучи́стый;

~тая эне́ргія — физ. лучи́стая эне́ргия;

п. по́зірк — лучи́стый взгляд;

2. лучеза́рный, светоза́рный; лучи́стый;

край наш п. — край наш лучеза́рный;

~тыя надзе́і — лучеза́рные наде́жды

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

капе́ж, капяжу́ і капяжа́, м.

1. -у́. Падзенне кропель талага снегу са стрэх, дрэў, а таксама самі гэтыя кроплі.

Сярод дня пачаўся к.

2. -а́, мн. капяжы́, -о́ў. Ніжні край страхі, даху, які выдаецца над сцяной.

|| прым. капе́жны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

захілі́ць, -ілю́, -і́ліш, -і́ліць; -і́лены; зак., каго-што (разм.).

1. Засланіць, загарадзіць чым-н.

З. твар рукамі.

2. Загнуць што-н. тканае.

З. край сурвэткі.

|| незак. захіля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| звар. захілі́цца, -ілю́ся, -і́лішся, -і́ліцца; незак. захіля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

хіб, хі́ба, мн. хібы́, -о́ў, м.

1. Пярэдняя частка хрыбта свінні.

Самае тоўстае сала ў свінні на хібе.

2. Шчацінне на хрыбце.

3. Спінны плаўнік у рыбы.

4. перан. Верхні край, грэбень чаго-н.

Х. страхі.

Х. хвалі.

Х. пракоса.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

абраўнава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак., што.

Зрабіць роўным, гладкім (край, паверхню чаго‑н.); выраўняць. Абраўнаваць градкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перанасялі́ць, ‑сялю, ‑селіш, ‑селіць; зак., што.

Насяліць густа, звыш меры. Перанасяліць край. Перанасяліць дом. Перанасяліць кватэру.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

depopulate

[,di:ˈpɑ:pjəleɪt]

v.t.

1) абязьлю́джваць

2) Obsol. спусташа́ць (край)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)