сядла́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каго (што).

Прымацоўваць сядло на спіне жывёлы.

С. коней.

|| зак. асядла́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны.

|| наз. сядла́нне, -я, н. і сядло́ўка, -і, ДМ -ло́ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

парако́нны, ‑ая, ‑ае.

Запрэжаны парай коней; прызначаны для пары коней. З-за грудка паказалася параконная падвода. Гартны. Яшчэ за некалькі дзён да васемнаццатага калгаснікі паставілі ў Клемсавай клеці сем параконных плугоў. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фура́ж

(фр. fourrage)

корм для коней, скаціны, птушак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пазамо́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Замарыць усіх, многіх. Пазаморваць коней.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазасупо́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Засупоніць усіх, многіх. Пазасупоньваць коней.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пастрыно́жваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Стрыножыць усіх, многіх. Пастрыножваць коней.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасядла́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Разм. Асядлаць усіх, многіх (коней).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

першэро́н, ‑а, м.

Парода ламавых коней, а таксама конь такой пароды.

[Фр. percheron.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ардэ́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да ардэна. Ардэнская парода коней.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

берэ́йтар, ‑а, м.

Чалавек, які аб’язджае коней і вучыць верхавой яздзе.

[Ням. Bereiter.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)