рэфера́т, -а, М -ра́це, мн. -ы, -аў, м.

Кароткі выклад зместу кнігі, артыкула, даследавання, а таксама даклад з такім выкладам.

|| прым. рэфера́тны, -ая, -ае і рэфераты́ўны, -ая, -ае.

Рэфератыўны часопіс (які друкуе рэфераты навуковых публікацый).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паказа́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Надпіс, стрэлка, прыбор ці іншае прыстасаванне, якое паказвае што-н.

П. дарог.

Светлавы п.

П. скорасці.

2. Даведачныя кнігі або даведачны спіс у кнізе.

Бібліяграфічны п.

Чыгуначны п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

першадрукава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Надрукаваны ў пачатковы перыяд кнігадрукавання. Першадрукаваныя кнігі.

2. Які з’яўляецца першым друкаваным выданнем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Búchumschlag

m -(e)s, -schläge во́кладка кні́гі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Gánzlederband

-(е)s, -bänder скураны́ пераплёт (кнігі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

маргіна́льны

(лац. marginalis)

змешчаны на палях кнігі, рукапісу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

фальц, ‑а, м.

Спец.

1. Шво на месцы змацавання тонкіх металічных лістоў.

2. Прамавугольная канаўка ўздоўж краю дошкі, бруска; паз.

3. Месца згібу аддрукаваных аркушаў кнігі, часопіса і пад. пры фальцаванні.

4. Палоска тканіны, якой абклейваецца форзац для далучэння да ўнутраных краёў аркушаў кнігі пры пераплятанні.

[Ням. Falz.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зашмальцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак., што.

Запэцкаць да бляску, працягла або неахайна карыстаючыся. Зашмальцаваць камбінезон. Зашмальцаваць вокладку кнігі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ін-ква́рта, прысл.

У чацвёртую частку аркуша (пра фармат кнігі, часопіса, рукапісу). Кніга выдадзена ін-кварта. Рукапіс інкварта.

[Лац. in — у і quartus — чацвёрты.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазабру́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Забрудзіць, запэцкаць усё, многае або ўсіх, многіх. Пазабруджваць кнігі. Пазабруджваць рукі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)