смаляны камень

т. 15, с. 49

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сонечны камень

т. 15, с. 85

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

на́едзь, ‑і, ж.

Камень на зубах у каня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

беры́л, ‑у, м.

Мінерал, алюмасілікат берылію; каштоўны камень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бетані́т, ‑у, м.

Штучны камень, зроблены з бетону.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каменячо́с, ‑а, м.

Рабочы, які абчэсвае камень, каменне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Петрус (арго) ’камень’ (Рам. 9). З лацінізаванага грэч. πέτρος ’камень’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

скамяне́лы, -ая, -ае.

1. Які ператварыўся ў камень.

Скамянелае карэнне сасны.

2. перан. Нерухомы, застылы, безжыццёвы, абыякавы.

С. позірк.

С. твар.

|| наз. скамяне́ласць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абшліфава́цца, -фу́юся, -фу́ешся, -фу́ецца; -фу́йся; -фава́ны; зак.

1. Паддацца шліфоўцы.

Камень добра абшліфаваўся.

2. перан. Стаць больш выхаваным, культурным (разм.).

А. ў горадзе.

|| незак. абшліфо́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перагрэ́ць сов. перегре́ть; (металл, камень и т.п. — ещё) перекали́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)