Verbum

прыхра́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Разм. Злёгку, нямоцна храпці; пахрапваць. Дружна [саплі] хлопцы, прыхрапваў старшына. Быкаў.

парумя́ніцца, ‑нюся, ‑нішся, ‑ніцца; зак.

1. Злёгку нарумяніцца; зрабіцца румяным.

2. Румяніцца некаторы час.

пашаве́львацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Час ад часу, злёгку шавяліцца. Лісце на дрэвах пашавельвалася.

падры́гваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Дрыжаць злёгку, час ад часу. Рукі, трымаючы ў прыгаршчах запалку, падрыгвалі. Пестрак. Нага ў Сотнікава нервова падрыгвала, мабыць, было балюча. Быкаў. // Злёгку трэсціся, падскакваць. Машына лёгка падрыгвае на свежанамошчаным бруку. Лужанін. Воз падрыгваў на бярвеннях і на галлі, што трашчала пад коламі. Мележ.

2. чым. Дрыгаць злёгку, час ад часу. Заклаўшы назад рукі,.. [Кашын] важна паглядаў наўкол і падрыгваў нагой. Карпаў.

суту́ліцца, ‑люся, ‑лішся, ‑ліцца; незак.

Злёгку згінаць спіну; горбіцца. Багдановіч, як і Чэхаў, таксама быў, бадай, вышэй чым сярэдняга росту, злёгку сутуліўся, канфузліва пакашліваў. «Полымя». // Станавіцца згорбленым. Шырокія плечы сутуліліся і нельга было зразумець — ад старасці яны ці ад працы. Машара.

падкі́снуць, ‑не; пр. падкіс, ‑кісла і ‑кіснуў, ‑кіснула; зак.

Разм. Нямнога, злёгку закіснуць. Падкісла рошчына.

падрыхлі́ць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

Крыху, злёгку разрыхліць; разрыхліць дадаткова. Падрыхліць зямлю пад прышчэпамі.

пама́цваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.

Мацаць (у 1 знач.) час ад часу, злёгку.

падгартава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Крыху, злёгку напаліць, нагрэць; напаліць, нагрэць дадаткова, яшчэ крыху.

падгрымірава́цца, ‑руюся, ‑руешся, ‑руецца; зак.

Загрыміраваць сябе злёгку або дадаткова. Падгрыміравацца перад выхадам на сцэну.