секу́нда, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -ку́нд і -аў, ж.
1. Адзінка вымярэння часу, роўная 1/60 часткі мінуты ў Міжнароднай сістэме адзінак.
2. У матэматыцы: адзінка вымярэння вуглоў, роўная 1/3600 часткі градуса.
3. У музыцы: інтэрвал шырынёй у дзве ступені.
Малая с.
Вялікая с.
◊
Адну секунду! — вельмі нядоўга.
|| прым. секу́ндны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
скрыжава́нне Месца, дзе перасякаюцца дзве дарогі, вуліцы (БРС). Тое ж скрыжава́нні (Рэч.), скрыжаве́нь, скрыжня́ (Слаўг.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
інсцэніро́ўка ж., в разн. знач. инсцениро́вка;
і. рама́на — инсцениро́вка рома́на;
тэа́тр паста́віў дзве ~кі — теа́тр поста́вил две инсцениро́вки
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бінаміна́льны
(ад бі- + намінальны)
які мае два імені, дзве назвы, як напр. у батанічнай і заалагічнай тэрміналогіі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
partition2 [pɑ:ˈtɪʃn] v. раздзяля́ць, падзяля́ць;
The room is partitioned into two sections. Пакой падзелены на дзве часткі.
partition off [pɑ:ˌtɪʃnˈɒf] phr. v. перагаро́джваць/падзяля́ць перагаро́дкай
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
бязмэ́тны, ‑ая, ‑ае.
Які не мае пэўнай мэты. [Мішурын і Вялічка] пайшлі далей і яшчэ гадзіны дзве мучыліся ў гэтай бязмэтнай хадзе. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ве́на, ‑ы, ж.
Крывяносны сасуд, па якім кроў цячэ да сэрца.
•••
Полыя вены — дзве вены, якія ўпадаюць у правае перадсэрдзе.
[Лац. vena.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раўню́ткі, ‑ая, ‑ае.
Вельмі роўны. Лёгка і мякка слізгаюць палазы, пакідаючы за сабой па некранутай белі дзве раўнюткія палосы. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чляні́ць, чляню, членіш, членіць; незак., каго-што.
Дзяліць, падзяляць на асобныя часткі; расчляняць. Дыяметр членіць круг на дзве роўныя часткі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
«БУ́ЛА»,
бел. нар. гульня. Гуляюць дзве каманды. Кожная выбірае вядучага. Ён моцна б’е палкай з загнутым канцом па буле (драўляным шары) і гоніць яе па зямлі ў бок праціўніка, каманда памагае яму. Праціўнікі стараюцца перахапіць і вярнуць булу да ўмоўленай мяжы.
т. 3, с. 326
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)