зво́нкі¹, -ая, -ае.

1. Гучны, гулкі.

З. голас.

Звонкае шкло.

Звонкая манета (металічныя грошы).

2. Тое, што і гулкі (у 2 знач.).

Звонкае паветра.

○

Звонкі зычны — які вымаўляецца з удзелам голасу.

|| наз. зво́нкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

зы́чны, -ая, -ае.

1. Звонкі, прарэзлівы.

З. голас.

2. Пра гукі мовы: які ўтвараецца пры праходжанні моцнага струменю паветра праз перашкоду ў якім-н. месцы моўнага апарату, а таксама пра літары, якія адлюстроўваюць такія гукі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

хры́пнуць, -ну, -неш, -не; хрып, -пла; -ні; незак.

1. Пачынаць гаварыць хрыпла, губляць чыстату голасу.

2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Станавіцца хрыплым.

Голас хрыпне.

|| зак. ахры́пнуць, -ну, -неш, -не; ахры́п, -пла; -ні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

адміністра́тарскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да адміністратара. Адміністратарскі голас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

казлято́н, ‑у, м.

Разм. іран. Непрыемны, фальшывы голас у спевака.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кантра́льтавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кантральта. Кантральтавы голас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чэрававяшча́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да чэрававяшчання. Чэрававяшчальны голас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hoarse

[hɔrs]

adj.

хры́плы

hoarse voice — хры́плы го́лас

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

vox

[vɑ:ks]

n.

го́лас -у m.; сло́ва n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

прарэ́злівы dúrchdringend, bóhrend, stéchend (позірк); géllend, schrill (голас); óhrenzerreißend (гук)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)