прынц

(ням. Prinz, ад лац. princeps = галава, валадар)

член каралеўскай сям’і.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

neck and neck

галава́ ў галаву́, на адно́й лі́ніі (бе́гчы і пад.)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

*Серадго́лаўе, сэрэдго́лоўе ‘макаўка галавы, цемя’ (брэсц., ул. інф.). Да серада ‘сярэдзіна’ і галава (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

makówka

ж.

1. макаўка;

2. перан. жарт. галава

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

парсючы́ны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да парсюка. Парсючыная галава. // Такі, як у парсюка. І ў маленькага парасяці парсючыны нораў. З нар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пляшы́вы, ‑ая, ‑ае.

З плешам, аблыселы. Шыковіч праз шкло ў задняй сценцы бачыў, як з боку ў бок матлялася пляшывая галава. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ку́мпал, ‑а, м.

Разм. груб. Галава, чэрап. Ужо на могілках я крута павярнуўся і нечакана ўдарыў прыкладам вінтоўкі па кумпалу Цыбулькі. Шчарбатаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

woolly-headed [ˌwʊliˈhedɪd] adj.

1. кучара́вы

2. няя́сны, невыра́зны;

a woolly-headed man бе́сталач;

He’s woolly-headed. У яго галава набіта мякінаю.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пала́тный пала́тны;

пала́тная сестра́ пала́тная сястра́;

◊

ума́ пала́та мо́цная галава́; ро́зуму бага́та, з вялі́кім ро́зумам.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Мазгаве́шка ’мазгаўня’ (зэльв., Жыв. сл.) утварылася ў выніку кантамінацыі мазгі́ (гл.) і галаве́шка (экспр.) ’галава’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)