гематапсі́я

(ад гемата + гр. opsis = вока)

кровазліццё ў вока, якое адбываецца часцей за ўсё пры траўмах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дальтані́зм, ‑у, м.

Недахоп зроку, які заключаецца ў няздольнасці вока адрозніваць некаторыя колеры (часцей зялёны і чырвоны).

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кракі́, нескл., н.

1. Накід рысунка, чарцяжа; эскіз.

2. План мясцовасці, выкананы на вока, без папярэдняга вымярэння.

[Фр. croquis — накід.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сасу́дзісты, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сасудаў, складаецца з сасудаў. Сасудзістая абалонка вока. Сасудзістыя пучкі клубня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

це́мрадзь, ‑і, ж.

Разм. Тое, што і цемра. Па дварэ была такая цемрадзь, хоць вока выкалі. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эметрапі́я, ‑і, ж.

Спец. Праламляльная здольнасць вока, пры якой чалавек добра бачыць і далёкія і блізкія прадметы.

[Ад грэч. émmetros — суразмерны і ōps — вока.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Íris

f -, -

1) анат. і́рыс (вока)

2) бат. каса́ч

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Ве́рлык ’бялок вока’ (Касп.). Параўн. варлаво́кі. Іншую этымалогію для ўсёй групы слоў дае Куркіна, Этимология, 1970, 100–102.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

zaprószyć

зак. запарушыць, засыпаць;

zaprószyć oko — запарушыць вока

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

адшы́ць, ‑шыю, ‑шыеш, ‑шые; зак., што.

1. Адрабіць шыццём.

2. і без дап. Скончыць шыць.

3. Разм., каго. Адахвоціць, адбіць ахвоту наведваць каго‑н.; пазбавіцца ад каго‑н. Славік ламаў галаву, якім чынам адшыць Тараса і хоць на кароткі час застацца з .. [Мамай] з вока на вока. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)