Верхняя частка поласці рота. Праўда, язык доўга не паварочваўся, не мог вымавіць некалькі такіх простых, здавалася б, слоў, нібы прысох да паднябення.Шыловіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ге́стка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.
Верхняя асобна скроеная частка плацця, блузкі, да якой на вышыні грудзей прышываецца астатняя частка і рукавы; какетка (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
abacus
[ˈæbəkəs]
n.
1) лічы́льныя ко́сткі, лічы́льнікі pl. only.
2) Archit. аба́ка f. (ве́рхняя ча́стка калёны)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Kapitéll
n -s, -e архіт. капітэ́ль, ве́рхняя ча́стка кало́ны
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Óberdeck
n -(e)s, -e i -s ве́рхняя па́луба
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
брам-стэ́ньга
(гал. bramsteng)
верхняя частка мачты на парусным судне.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ла́гтынг
(нарв. lagting)
верхняя палата нарвежскага парламента (стортынга); параўн.одэльстынг.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
вершалі́на, ‑ы, ж.
Самая верхняя частка дрэва, гары; макаўка. Чуўся роўны шум хваёвых вершалін.Чорны.На дубе са зламанай вершалінай, у вялізным гняздзе, вучыліся лятаць бусляняты.Даніленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)