адбамбі́ць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; зак., каго-што і без дап.

1. Правесці бамбёжку чаго‑н.

2. Тое, што і адбамбіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сла́біць, ‑біць; незак.

1. безас. каго. Пра частае апаражненне кішэчніка. Яго ўвесь дзень слабіць.

2. Выклікаць паскоранае дзеянне кішэчніка; паслабляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

chlastać

незак. пляскаць; біць; сцябаць; хвастаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ры́нда I м., ист. ры́нда

ры́нда II ж., уст., мор. ры́нда;

~ду біць — ры́нду бить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

наво́дмаш:

біць наво́дмаш mit áller Wucht zúschlagen*; weit áusholen und zúschlagen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

капы́ціць, ‑ціць; незак.

Разм. Біць, таптаць капытамі. Каровы беспрытульныя равуць, На межах згорбленых быльнёг ірвуць. А коней капыты капыцяць рунь. Пушча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

batter​3 [ˈbætə] v. (at/on) біць, дуба́сіць, лупцава́ць;

batter to death (ад)дуба́сіць да сме́рці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

матлашы́ць, -лашу́, -ло́шыш, -ло́шыць; -ло́шаны; незак. (разм.).

1. што. Ірваць на шматкі, кавалкі.

2. што. Прыводзіць у бязладны стан.

Вецер матлошыць голле.

3. Біць, дубасіць, нішчыць.

Матлошаць адзін аднаго.

|| зак. зматлашы́ць, -лашу́, -ло́шыш, -ло́шыць; -ло́шаны.

|| наз. матлашэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

бубні́ць, -ню́, -ні́ш, -ні́ць; -ні́м, -ніце́, -ня́ць; незак., што і без дап. (разм.).

1. Біць у бубен, барабаніць.

2. перан. Гаварыць хутка, неразборліва, манатонна.

Б. сабе пад нос.

|| зак. прабубні́ць, -ню́, -ні́ш, -ні́ць; -ні́м, -ніце́, -ня́ць (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ла́дкі, ‑дак; адз. ладка, ‑і, ДМ ‑дцы, ж.

1. Уст. Удар лінейкай па далоні як від пакарання ў дарэвалюцыйнай школе. Даць пяць ладак лінейкай.

2. толькі мн. Дзіцячая гульня, пры якой удзельнікі ўдараюць адзін аднаго спачатку правай далонню аб правую, потым левай аб левую і г. д.

•••

Біць (пляскаць) у ладкі гл. біць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)