Прабо́р ’лінія, якая ўтвараецца на галаве, калі расчасаць на два бакі валасы’ (ТСБМ). Рус. пробо́р ’тс’. Да прабіраць < прабра́ць < браць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

participate [pɑ:ˈtɪsɪpeɪt] v. (in) браць удзе́л, удзе́льнічаць;

participate in a competition/discussion/meeting удзе́льнічаць у спабо́рніцтве/дыску́сіі/схо́дзе

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

паўпля́шкі, ж.

Палавіна пляшкі. Віця ведаў, што ў кладоўцы застаўся мяшок збожжа, што прыслаў дзед, і паўпляшкі алею, але браць не захацеў, ліха з ім, тут самому няма куды дзецца. Нядзведскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

negligible

[ˈneglɪdʒəbəl]

adj.

нязна́чны, яко́га мо́жна ня браць пад ува́гу

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

take part

браць або́ мець удзе́л у чым-н.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

інтэрв’ю́

(англ. interview)

прызначаная для друку (радыё, тэлебачання) гутарка карэспандэнта з якой-н. асобай у форме пытанняў і адказаў на актуальныя тэмы (напр. браць і.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

ангіястамі́я

(ад ангія- + гр. stoma = адгуліна)

налажэнне на крывяносныя сасуды фістул, што дазваляе перыядычна браць у жывёлы кроў ва ўмовах працяглага доследу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гіпнатызава́ць

(фр. hypnotiser, ад гр. hypnos = сон)

1) выклікаць гіпноз шляхам унушэння;

2) перан. расслабляць чьпо-н. волю, браць пад свой уплыў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Няць ’браць; узяць, схапіць; верыць; зразумець, навучыцца, засвоіць’ (Гарэц.), ’стукнуць; крануць’ (Нас.), ’узяць (з намаганнем)’ (Яруш.), ’браць’ (Сержп.), ’есці’ (полац., Нар. лекс.). Да прасл. *jęti, гл. яць, узяць; н‑ мае прыставачны характар, параўн. таксама прыставачнае и‑ у ст.-бел. инялъ, не инѧли (XVI ст.) = ст.-слав. ѭлъ (Карскі, 1, 264; 325), паходзіць ад некаторых прыназоўнікаў (*vъn‑, *sъn‑ і пад., Фасмер, 3, 95).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

насле́даваць, -дую, -дуеш, -дуе; -дуй; -даваны; зак. і незак., што.

1. Атрымаць (атрымліваць) у спадчыну якія-н. уласцівасці, якасці бацькоў, продкаў.

Н. многія рысы характару ад маці.

2. толькі незак., што і каму-чаму. Быць прадаўжальнікам якой-н. дзейнасці, якіх-н. традыцый; браць што-н. за ўзор.

Н. фальклорную паэтыку.

|| наз. насле́даванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)