ані́савы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да анісу.

2. Зроблены з анісу (у 1 знач.). Анісавы алей. // Настоены на анісе (у 1 знач.). Анісавая гарэлка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

яле́й, ‑ю, м.

Аліўкавы алей, які выкарыстоўваецца ў царкоўным ужытку. // перан. Пра тое, што суцяшае, супакойвае. Не буду я табе ялею ў сваю прамову падліваць. Прыходзька.

[Ад грэч. elaion — алей.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sunflower [ˈsʌnflaʊə]n. слане́чнік;

sunflower oil але́й;

sunflower seeds се́мачкі/се́мечкі;

the Sun flower State joc. «Слане́чнікавы штат» (назва штата Канзас, ЗША)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

како́савы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да какоса. Какосавая драўніна. Какосавы арэх. // Які атрымліваецца з какосавай пальмы і з яе пладоў. Какосавы алей.

•••

Какосавая пальма гл. пальма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

palm oil

1) па́льмавы але́й

2) Brit., Sl. гро́шы, да́дзеныя як ха́бар

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

па́льмавы Palm-;

па́льмавы але́й Pálmöl n -(e)s;

па́льмавае дрэ́ва Pálmholz n -es

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

бергамо́т, ‑а, М ‑моце, м.

1. Агульная назва некаторых сартоў груш. Чырвоны бергамот.

2. Невялікае вечназялёнае пладовае дрэва сямейства рутавых, эфірны алей якога выкарыстоўваецца ў парфумнай і кандытарскай вытворчасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

размары́н, ‑у, м.

1. Вечназялёная духмяная расліна сямейства губакветных, з лісця і галін якога здабываецца эфірны алей.

2. Зімовы сорт яблыні з араматнымі салодкімі пладамі. // Яйцападобны плод гэтай яблыні.

[Лац. rosmarinus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ала́дка (БРС, Інстр. I, Гарэц., Касп., КТС, Вешт.), аладчынка ’дзежачка, у якой рашчыняюць цеста на аладкі’ (Янк. I). Укр. оладок, рус. оладья, ст.-рус. оладьꙗ < ст.-грэч. ἐλάδιον < *ἔλαιον ’алей’, Фасмер, Этюды, 134.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ру́жавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да ружы. Ружавы ліст. // Прыгатаваны з руж. Ружавае варэнне. // Атрыманы з ружы. Ружавы алей.

2. у знач. наз. ру́жавыя, ‑ых. Тое, што і ружакветныя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)