story​2 [ˈstɔ:ri] n.

1. апавяда́нне, апо́весць;

a fairy story ба́йка;

a funny story анекдо́т

2. гісто́рыя, раска́з;

according to her story паво́дле яе́ слоў

3. газе́тны матэрыя́л

♦

tell stories ба́йкі ба́яць;

to make/cut a long story short караце́й (ка́жучы);

that is another story гэ́та і́ншая спра́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Набамбе́рыць ’насыпаць’ (любан., Жыв. сл., 150), набам‑ вірыцца ’наесціся’ (Сцяшк. Сл.). Утварэнні тыпу набабахаць, набабаніць ’наліць празмерна, накласці’ і г. д. узыходзяць да адпаведных дзеясловаў з рэдуплікацыяй (гл. баба́хаць); назальны элемент, як і незвычайны вакалізм, у прыведзеных словах можа тлумачыцца экспрэсіўным характарам слоў або як вынік уплыву літоўскіх слоў тыпу bambėti ’бурчаць’, Ьат‑ binti ’купіць, біць’, bambt ’бух’ і г. д. Параўн. абамбёрыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

korowód, ~odu

korow|ód

м.

1. шэсце;

~ód żałobny — жалобнае шэсце;

2. карагод;

3. ~ody мн. цырымоніі;

bez długich ~odów — без [лішніх] цырымоній; без лішніх слоў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zasób, ~obu

zas|ób

м.

1. запас;

bogaty ~ób wyrazów — вялікі запас слоў;

2. ~oby мн. рэсурсы;

~oby materialne — матэрыяльныя рэсурсы;

~oby mieszkalne — жылы фонд

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Вя́ліць, вя́лы. Рус. вя́лить, вя́лый і г. д. Да слав. *vęd‑ ’вянуць’ (гл.). Зыходным для ўсх.-слав. слоў з’яўляецца *vędl‑ (аддзеяслоўнае ўтварэнне на ‑l‑).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Турлю́дзіць ‘балбатаць надакучліва’ (мсцісл., З нар. сл.), ‘гаварыць лухту’ (Мат. Маг.). У выніку метатэзы з трылюдзіць ‘тс’, магчыма, пад уплывам папярэдніх слоў, гл трылу́дзіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абракада́бра

(п.-лац. abracadabra)

1) магічная формула, таямнічае слова, якому прыпісвалася цудадзейная сіла;

2) бяссэнсавы, незразумелы набор слоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ана-

(гр. ana = уверх)

першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае рух угору, падмацаванне, паўторнае або зваротнае дзеянне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

андра-

(гр. aner, andros = мужчына)

першая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае адносіны да мужчыны або мужчынскага полу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

-андрыя

(гр. andreios = мужчынскі)

другая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на адносіны да мужчыны або мужчынскага полу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)