Во́йчым ’няродны бацька’ (Нас., КЭС, Гарэц., Др.-Падб.). Гл. айчым.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вы́кшчэны, вы́кшчэнец ’той, які стаў хрысціянінам’ (Нас.). Да выксціць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вы́парадчыць ’прыводзіць у парадак; дакладна выконваць даручэнні’ (Нас.). Гл. парадак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вы́перадзіць (БРС, Нас.). Рус. вы́передить, укр. ви́передити ’тс’. Гл. пярод.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вы́пузіць ’накарміць дзіця да выпучвання жывата’ (Нас.). Да пуза (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вы́раз (БРС, Нас., Гарэц., Др.-Падб.). Запазычанне з польск. wyraz.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вы́руніць ’выпусціць сцябло з пучка зелені’ (Нас.). Гл. рунь, рунець.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вы́хаваць (БРС, Нас.). Запазычанне з польск. wychować ’выхаваць’. Гл. выхаванне.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вільгатне́ць ’спадаць (аб марозе)’ (Нас.) — адпрыметнікавае ўтварэнне. Да вільготны (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ванту́рнік ’авантурыст’ (Нас.). Вантурнік < авантурнік < авантурны (чалавек) у выніку універбізацыі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)