Verbum

каваці́на, -ы, мн. -ы, -цін, ж.

Невялікая оперная арыя, звычайна лірычнага характару, а таксама напеўная інструментальная п’еса.

кава́ць, кую́, куе́ш, куе́; куём, куяце́, кую́ць; куй; кава́ны; незак., што.

1. Ударамі молата надаваць якую-н. форму (распаленаму металу).

К. жалеза.

Куй жалеза, пакуль гарачае (прыказка).

2. перан. Актыўна ўдзельнічаць у стварэнні чаго-н. (высок.).

К. сваё шчасце.

К. перамогу.

3. Падбіваць падковы, акоўваць.

К. каня.

К. колы.

|| зак. падкава́ць, -кую́, -куе́ш, -куе́; -куём, -куяце́, -кую́ць; -ку́й; -кава́ны (да 3 знач.).

|| наз. кава́нне, -я, н. (да 1 і 3 знач.) і ко́ўка, -і, ДМ ко́ўцы, ж. (да 1 і 3 знач.).

|| прым. ко́вачны, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.).

К. інструмент.

ка́верза, -ы, мн. -ы, -верз і -аў, ж. (разм.).

Інтрыга, падкопы.

Падстроіць яму каверзу.

ка́верзіць, -ржу, -рзіш, -рзіць; незак. (разм.).

Рабіць, чыніць каверзы каму-н.

ка́верзнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Той, хто робіць, чыніць каверзы.

|| ж. ка́верзніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

ка́верзнічаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Тое, што і каверзіць.

ка́верзны, -ая, -ае (разм.).

1. Які робіць каверзы, схільны да іх.

К. чалавек.

2. Які заключае ў сабе каверзу; заблытаны, складаны.

Каверзнае пытанне.

|| наз. ка́верзнасць, -і, ж.

каве́ркаць, -аю, -аеш, -ае; незак., што.

Няправільна вымаўляць, скажаць, перакручваць.

К. словы.

К. тэкст.

|| наз. каве́рканне, -я, н.

каверко́т, -у, М -ко́це, м.

Шарсцяная або паўшарсцяная тканіна ў нахільны рубчык для верхняга адзення.

|| прым. каверко́тавы, -ая, -ае.

К. касцюм.

каве́рна, -ы, мн. -ы, -ве́рн і -аў, ж. (спец.).

Поласць, якая ўтвараецца ў органах цела ў выніку разбурэння тканкі.

К. ў лёгкіх.

|| прым. каверно́зны, -ая, -ае.