скула́сты, ‑ая, ‑ае.

З пукатымі скуламі ​1. Скуласты твар. □ У чалавека трэсліся рукі, а па скуластых абветраных шчоках цяклі слёзы. Асіпенка. // Які мае такі твар. На пажоўклай ад часу паперы захаваўся здымак: двое маладых хлопцаў стаялі побач. Адзін, крыху старэйшы, скуласты, амаль бязбровы, а другі — худзенькі, з далікатным, як у дзяўчыны, тварам, высокі. Хомчанка. Слова папрасіў русы, скуласты, з чырвоным тварам чалавек. Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

супярэ́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; незак.

1. Пярэчыць, не згаджаючыся з кім‑н. Раніцай .. [Пятро] папрасіўся ў памочнікі. Хлопцы не супярэчылі — няхай ідзе. Новікаў. Вася Цыганок не супярэчыў, калі яму .. сказалі, што яго чарга ісці на варту. Шчарбатаў.

2. Не адпавядаць, мець у сабе супярэчнасць. Уведзенае перакладчыкам слова «У хмызняках» не супярэчыць унутранай логіцы арыгінала: карціна балотнай мясціны асацыіруецца з хмызнякамі. Палітыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ула́сна,

1. пабочн. Па сутнасці, на самай справе. — На седала! — крыкнуў Лявон. Ніхто яго не паслухаў. Лявон, уласна, і не чакаў гэтага. Чарнышэвіч. Уласна, гэта быў не пакой, а двухпакаёвая кватэра на трэцім паверсе. Хадкевіч.

2. часціца абмежавальная. Ва ўласным разуменні гэтага слова. Уласна прозы ў Багдановіча мала. Яна прадстаўлена апавяданнямі, нарысамі, .. а таксама перакладамі. Лойка.

•••

Уласна кажучы гл. кажучы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чынш, ‑у, м.

Гіст. У феадальнай Еўропе — рэгулярныя натуральныя і грашовыя плацяжы зямельнаму ўласніку за карыстанне зямлёй. // На Беларусі і ў Літве ў 15–19 стст. — грашовы аброк. Селяніна на сувязь з рынкам штурхала перш за ўсё неабходнасць уплаты грашовага чыншу і выканання іншых павіннасцей, якія ўсё часцей замяняліся грашовым эквівалентам. «Весці». — Чынш да падатку не належыць, — уставіў слова паспакайнелы Сяргей. Чорны.

[Польск. czynsz ад лац. census — перапіс.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пана́ма

(фр. panama, ад Panama = назва краіны ў Цэнтр. Амерыцы)

1) летні шыракаполы капялюш;

2) буйное палітычнае і фінансавае махлярства з подкупам службовых асоб (слова ўзнікла ў сувязі са злоўжываннямі французскай кампаніі, якая будавала Панамскі канал).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сінко́па

(гр. synkope = скарачэнне)

1) муз. зрушэнне рытмічнага апорнага гуку з моцнай долі такта на слабую;

2) лінгв. выпадзенне ці апусканне аднаго ці некалькіх гукаў у сярэдзіне слова;

3) глыбокая непрытомнасць, выкліканая раптоўным заняпадам сардэчнай дзейнасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тэ́рмін

(лац. terminus = канец, мяжа)

1) пэўны прамежак часу, адведзены для чаго-н.;

2) вызначаная дата, да наступлення якой што-н. павінна адбыцца, закончыцца;

3) слова, якое дакладна абазначае якое-н. паняцце ў навуцы, тэхніцы, мастацтве.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

асо́бны в разн. знач. отде́льный;

назна́чыць ~нага кіраўніка́ гру́пы — назна́чить отде́льного руководи́теля гру́ппы;

зразуме́ць ~ныя сло́вы — поня́ть отде́льные слова́;

а. ход у ку́хню — отде́льный ход в ку́хню;

а. пако́й — отде́льная ко́мната;

~нае дрэ́ва — отде́льное де́рево

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уста́віць сов.

1. (поместить внутрь чего-л.) вста́вить;

у. шы́бу — вста́вить стекло́;

2. (занять чем-л. всю поверхность) уста́вить;

у. стол ядо́й — уста́вить стол едо́й;

у. сло́ва — вста́вить сло́во;

у. мазгі́ — (каму) вста́вить мозги́ (кому)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dahnter stcken

vi:

es steckt twas dahnter — тут [за гэ́тым] не́шта хава́ецца [не́шта ёсць]

es steckt nichts dahnter — за гэ́тым няма́ ні сло́ва пра́ўды, гэ́та не адпавяда́е рэчаі́снасці

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)