біяцэно́з

(ад бія- + -цэноз)

сукупнасць раслін і жывёл, якія насяляюць тэрыторыю з аднолькавымі ўмовамі існавання, напр. возера, луг, балота.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бластацэ́ль

(ад бласта- + гр. koilos = полы)

поласць паміж бластамерамі зародка мнагаклетачных жывёл і чалавека на стадыі бластулы (параўн. гастрацэль).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

вейлане́лы

(н.-лац. veilonellaceae)

сямейства бактэрый; паразітуюць у ротавай поласці, страўнікава-кішачным тракце і дыхальных шляхах жывёл і чалавека.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

вісцэра́льны

(ад лац. viscera = вантробы)

які адносіцца да ўнутраных органаў чалавека або жывёл (напр. в-ая мускулатура); параўн. парыетальны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гетэро́зіс

(гр. heterosis = ператварэнне)

павышаная жыццяздольнасць і прадукцыйнасць першага пакалення гібрыдаў у параўнанні з бацькоўскімі формамі раслін або жывёл.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дэрматафі́тыі

(ад дэрмата + гр. phyton = расліна)

грыбковыя хваробы скуры, валасоў і ногцяў жывёл і чалавека, якія выклікаюцца патагеннымі грыбамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

лактабацы́лы

(н.-лац. lactobacillus)

малочна-кіслыя бактэрыі; пашыраны паўсюдна на раслінах, малочных прадуктах, у кішачным тракце жывёл і чалавека.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

лепталі́ды

(н.-лац. leptolida)

атрад марскіх кішачнаполасцевых жывёл падкласа гідроідных; прадстаўлены асобінамі паліпоіднага і медузоіднага паходжання; марскія гідроідныя паліпы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мезазо́і

(н.-лац. mesozoa)

тып беспазваночных жывёл спрошчанай будовы, якія з’яўляюцца эндапаразітамі марскіх беспазваночных; уключае класы артанектыдаў і дыцыемідаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

міяме́ры

(ад мія- + -мер)

парныя мышачныя метамеры, размешчаныя на падоўжнай восі цела ў зародкаў ланцэтніка, пазваночных жывёл і чалавека.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)