А́ці выклічнік, абазначае ўдзячнасць (Нас., КСТ), ’добры дзень, дзякую’ (Гарэц.), ацькі, ацінькі, ацічку памянш. ад аці, дзіцячае слова ’дзякую’ (Касп., Гарэц., Бяльк., КСП), ацкі, аценькі дзіцячае слова, дзіцячы паклон; удзячнасць’ (Нас.), аця ’ўдзячнасць’ (Нас.), аціць, 1 ас. адз. л. а́чу ’дзякаваць, вітаць’ (Гарэц.), дзіцячае ’кланяцца; дзякаваць’ (Нас.), ацю ’дзякую’, пааціць (Карскі, Белорусы, 144), рус. аття ’дзякую’, атить ’маліцца’ (рус. гаворкі на тэрыторыі Літвы), польск. aciu ’дзякую’ (у дзіцячай мове) з т. зв. «пальшчызны крэсовай» і ўсходніх раёнаў Польшчы, aczować ’віншаваць, калядаваць’ з XVII ст. (Брукнер, 2), літ. ãčiū, ačiúoti ’дзякую, дзякаваць’. Этымалогія няясная. Няма падстаў адносіць ’беларускае слова да паланізмаў, гэтаму пярэчыць геаграфія слова на польскай тэрыторыі; Зданцэвіч (LP, 8, 1960, 335) лічыць літуанізмам у польскіх гаворках на беларускай аснове; Буга (Rinkt., 3, 306), выказвае сумненні адносна паходжання слова. З беларускай мовы выводзяць слова Фрэнкель, 1, і складальнікі акадэмічнага слоўніка літоўскай мовы (LKŹ 1, 1). Урбуціс (Baltistica, V (1), 1969, 48 і наст.), адзначаючы больш шырокае ў параўнанні з іншымі мовамі ўжыванне слова ў літоўскай мове, у прыватнасці — у мове дарослых (на думку Брукнера, 2, пазнейшае), для беларускага слова дапускае магчымасць запазычання з літоўскай мовы, чаму, аднак, пярэчыць геаграфія слова на рускай тэрыторыі (перм., Даль). Апошняе Фасмер (1, 96) звязвае з комі atʼtʼі ’дзякуй’ (загадная форма ад atʼni дзякаваць’), дапускаючы магчымасць запазычання рускага слова, аднак гэтаму пярэчыць шырокая ўжывальнасць слова на беларускай тэрыторыі. Усё сведчыць пра тое, што гэта спецыфічнае ўтварэнне дзіцячай мовы, паходжанне якога, як і іншых т. зв. дзіцячых слоў, застаецца няясным.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

loan​1 [ləʊn] n.

1. пазы́ка, крэды́т;

a domestic/foreign loan уну́траная/заме́жная пазы́ка;

a bank loan ба́нкаўскі крэды́т;

take out a loan браць крэды́т;

repay a loan выпла́чваць крэды́т;

give smb. the loan of smth. пазы́чыць каму́-н. што-н.;

have smth. on loan атрыма́ць што-н. у часо́вае карыста́нне

2. ling. (таксама a loan word) запазы́чанне, пазы́чанне, запазы́чанае сло́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

trust​1 [trʌst] n.

1. даве́р, даве́р’е; ве́ра

2. адка́знасць, абавя́зак

3. law апе́ка (над маёмасцю);

a trust fund падапе́чны фонд;

hold in trust кірава́ць па даручэ́нні

4. econ. трэст; канцэ́рн;

a vertical trust вертыка́льны трэст

♦

leave smth. in smb.’s trust даве́рыць што-н. каму́-н.;

take smth. on trust прыма́ць што-н. напаве́р, ве́рыць на сло́ва; браць у крэды́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Aut ne tentaris, aut perfice (Ovidius)

Альбо не бярыся, альбо даводзь да канца.

Или не берись, или доводи до конца.

бел. Узяўся за гуж ‒ не кажы, што не дуж. Даў слова ‒ дзяржыся. Калі ўлез у дугу, не кажы: не магу. Калі адзеў хамут, дык цягні.

рус. Взялся за гуж, не говори, что не дюж. Кто в кони по шёл, тот и воду вози. Назвался груздем ‒ полезай в кузов. Начатое дело доводи до конца. Заговорил, так надо договаривать.

фр. Qui dit A doit dire B (Кто говорит А, должен сказать Б).

англ. You cannot say A without saying B (Нельзя сказать А и не сказать В). A promise is a debt (Обещание ‒ это долг).

нем. Wer A sagt, muß B sagen (Кто сказал A, должен сказать B).

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

Гайда́к ’від танца’ (Мат. Гом., 3; Шн.). Відавочна, кантамінацыя слова гайду́к ’від танца’ (гл.) і гайда́ць. Не выключаецца, што пэўны ўплыў магло таксама мець і слова га́йда! (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Не́згаль ’слота’ (Марц.). Цёмнае слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Гамо́ліна ’розга’ (Шатал.). Няяснае слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Гарга́ч ’булён’ (Касп.). Няяснае слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

жэст, ‑а, М ‑сце, м.

1. Рух рукі, галавы, які суправаджае або замяняе чалавечую мову. Сонцаў дапаўняў свой расказ звыклымі жэстамі, бо яўна не верыў у сілу слова. Мележ. // Рух цела або яго частак наогул. Прывычным вокам Варанецкі агледзеў.. [дакументы], прывычным жэстам узяў асадку і падпісаў некалькі паперак. Скрыган. Нібыта не сваю, незвычайным жэстам, стары ўзняў галаву: — А ён што думаў? Брыль.

2. перан. Які‑н. наўмысны, загадзя разлічаны ўчынак. Знайшліся мецэнаты, якія пачалі рабіць апякун[скі]я жэсты, нават .. даходзіла да «салодкіх абяцанак наладзіць паездкі па Еўропе». У. Калеснік.

[Фр. geste.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ва́жкі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае значную вагу пры невялікім аб’ёме. Жыта стаяла, як лес, і кожны колас важкі, нібы наліты золатам. Хадкевіч.

2. перан. Важны па свайму значэнню, значны. Важкі працадзень. // Змястоўны. Вельмі скупы на эпітэты, паэт выбіраў найбольш важкія словы, якія надавалі вершу энергічнасць, вялікае сэнсавае папаўненне і пластычнасць. Шкраба.

3. перан. Пазбаўлены лёгкасці; цяжкі. Важкія крокі. □ І прыносіш ты туды, вадзіца, Важкі сум ад сэрца Кацярыны. Багдановіч.

4. перан. Пераканаўчы. Важкія довады. □ [Прафесар] нешта запісваў у свой блакнот, відаць, збіраўся сказаць сваё важкае слова. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)