Verbum

іхтыёлаг, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст у галіне іхтыялогіі.

іхтыя...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.: які мае адносіны да рыб, напр., іхтыяфаўна.

іхтыяза́ўр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Вымерлы марскі паўзун вялікіх памераў з рыбападобным целам.

|| прым. іхтыяза́ўравы, -ая, -ае.

іхтыяло́гія, -і, ж.

Раздзел заалогіі, які вывучае рыб.

|| прым. іхтыялагі́чны, -ая, -ае.

іша́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Тое, што і асёл.

2. перан. Пра чалавека, які пакорліва, маўкліва выконвае самую цяжкую работу (разм.).

Зрабілі з мяне ішака.

|| прым. іша́чы, -ая, -ае.

іша́чыць, -чу, -чыш, -чыць; незак. (разм.).

Выконваць цяжкую, няўдзячную работу.

Няхай выбачаюць, не буду я на іх і.

і́шыяс, -у, м.

Захворванне сядалішчнага нерва.

|| прым. ішыяты́чны, -ая, -ае.

ішэмі́я, -і, ж. (спец.).

Мясцовае абяскроўліванне тканкі ў выніку звужэння прасвету артэрыі, якая яе жывіць.

|| прым. ішэмі́чны, -ая, -ае.

Ішэмічная хвароба сэрца.

к, прыназ. з Д.

1. Ужыв. пры абазначэнні напрамку руху або дзеяння ў бок якога-н. месца, пункта, мяжы; тое, што і да (у 1 знач.).

Хадзіць ад дома к дому.

Накіравацца к лесу.

2. Ужыв. пры абазначэнні накіраванасці дзеяння да пэўнай часавай мяжы.

Дзень хіліўся к вечару.

Прыйсці к дзвюм гадзінам.

3. Ужыв. пры абазначэнні мэты дзеяння або прызначэння прадмета; тое, што і да (у 4 знач.).

Спячы пірог к святу.

Падалі пячэнне к чаю.

4. Ужыв. пры абазначэнні далучэння да чаго-н.

Каласок к каласку.

5. Ужыв. ва ўстойлівых спалучэннях (зняважлівых выразах, грубых зваротах).

Ідзі ты к чорту!

ка, прыназ. з Д.

Ужыв. ў спалучэнні «ка мне»; тое, што і да (у 8 знач.).

Ка мне прыйшлі сябры.