знаны, ✂ (разм.).

  1. Вядомы, славуты.

    • З. ў рэспубліцы чалавек.

  2. Знаёмы, пазнаны ў мінулым.

    • Знаныя дарогі.

|| наз. знанасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

камунікабельны, ✂.

Такі, з якім лёгка ўстанаўліваць кантакты і дамаўляцца аб чым-н.

  • К. чалавек.

|| наз. камунікабельнасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

маўклівы, ✂.

  1. Які не любіць многа гаварыць, немнагаслоўны.

    • М. чалавек.

  2. Зразумелы без слоў.

    • Маўклівая згода.

|| наз. маўклівасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

наглядчык, ✂, м.

Чалавек, які за кім-, чым-н. наглядае.

  • Турэмны н.

|| ж. наглядчыца, ✂.

|| прым. наглядчыцкі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

налічваць, ✂; незак.

  1. гл. налічыць.

  2. Утрымліваць, змяшчаць у сабе нейкую колькасць каго-, чаго-н.

    • Атрад налічваў трыста чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

бага́ч, ✂, м.

Чалавек, які валодае вялікім багаццем; багацей.

|| ж. багачка, ✂ і багацейка, ✂.

|| м. багацей, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

бесклапо́тны, ✂.

Які не праяўляе клопату, турбот пра свае справы, паводзіны і пад.

  • Б. чалавек.

|| наз. бесклапотнасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

бязбо́жнік, ✂, м.

Чалавек, які не верыць у Бога, адмаўляе яго існаванне.

|| ж. бязбожніца, ✂.

|| прым. бязбожніцкі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

панікнуць, ✂; зак.

  1. гл. нікнуць.

  2. перан. Паддацца прыгнечанаму настрою; стаць духоўна разбітым.

    • Пасля пачутых слоў чалавек адразу панік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

гадкі, ✂ (разм.).

Вельмі непрыемны, брыдкі; які выклікае агіду.

  • Г. ўчынак.
  • Гадкае надвор’е.
  • Г. чалавек (подлы, варты пагарды).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)