Verbum

анлайнавы слоўнік

во́йскі

(ст.-польск. wojski)

службовая асоба ў Польшчы (13—18 ст.) і Вялікім княстве Літоўскім (16—18 ст.), чыноўнік, які ахоўваў маёнткі шляхціцаў-апалчэнцаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

казначэ́й

(рус. казначей, ад караім. xaznacy)

1) хавальнік грошай і каштоўнасцей якой-н. установы, прадпрыемства, арганізацыі;

2) асоба, якая загадвала казначэйствам у Расійскай імперыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

пракуро́р

(фр. procureur, ад лац. procurare = клапаціцца, кіраваць)

асоба, якая сочыць за выкананнем і правільным прымяненнем законаў, выступае ў якасці абвінаваўцы ў судовым працэсе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

прынцыпа́л

(лац. principalis = галоўны)

1)уст. начальнік, гаспадар у адносінах да падначаленых;

2) асоба, ад імя якой і за кошт якой дзейнічае агент, прадстаўнік.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

corporate [ˈkɔ:pərət] adj.

1. уласці́вы, які́ належыць усі́м чле́нам яко́й-н. гру́пы, калекты́ўны, супо́льны, агу́льны;

corporate respon sibility калекты́ўная адка́знасць;

a corporate bo dy юрыды́чная асо́ба;

a corporate effort агу́льнае намага́нне;

a corporate town го́рад, які́ мае самакірава́нне/з сістэ́май самакірава́ння

2. карпараты́ўны/які́ належыць карпара́цыі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

архірэ́й

(гр. archiereos)

асоба, якая належыць да вышэйшых свяшчэннаслужыцеляў у праваслаўі (епіскап, архіепіскап, мітрапаліт).