антрэпрэнёр

(фр. entrepreneur)

1) прыватны тэатральны прадпрымальнік;

2) асоба, якая адшуквае сродкі для арганізацыі, прадпрыемства і гэтым самым бярэ на сябе прадпрымальніцкую рызыку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бро́кер

(англ. broker)

асоба або фірма, якая спецыялізуецца на пасрэдніцкіх біржавых аперацыях за плату ў форме пэўнага працэнта ад сумы здзелкі (параўн. маклер).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

правака́тар

(лац. provocator = які кідае выклік)

1) тайны агент, які дзейнічае шляхам правакацыі;

2) асоба, якая падбухторвае да чаго-н. са здрадніцкімі мэтамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ранцье́

(фр. rentier, ад rente = рэнта)

асоба, якая жыве на працэнты з аддадзенага ў пазыку капіталу, з даходаў ад акцый, аблігацый і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рэгістра́тар

(с.-лац. registrator = пісар)

1) службовая асоба, якая займаецца рэгістрацыяй, адзначае яўку каго-н.;

2) перан. той, хто адзначае, канстатуе бягучыя падзеі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

саніта́р

(н.-лац. sanitarius = які датычыць здароўя, ад лац. sanitus = здароўе)

асоба, якая належыць да малодшага медыцынскага персаналу ў лячэбных установах, у арміі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сенеша́ль

(фр. sénéchal)

1) кіраўнік палацавай гаспадаркі ў франкскай дзяржаве;

2) службовая асоба ў феадальнай Францыі, якая загадвала юстыцыяй і ваеннымі справамі акругі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

спецыялі́ст

(лац. specialis = асаблівы)

асоба, якая валодае прафесійна спецыяльнымі ведамі і навыкамі ў якой-н. галіне навукі, тэхнікі, вытворчасці, мастацтва; майстар сваёй справы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фогт

(ням. Vogt, ад п.-лац. vocatus = абаронца)

службовая асоба ў сярэдневяковай Зах. Еўропе, якая загадвала пэўнай адміністрацыйнай акругай; суддзя ў манастырскай вотчыне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фуражы́р

(фр. fourrageur)

1) асоба, якая адказвае за захоўванне і выдачу фуражу (напр. ф. эскадрона);

2) уст. ваеннаслужачы, які прызначаўся для нарыхтоўкі фуражу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)