Lítze

f -, -n

1) пле́цены шнур, галу́н; пятлі́ца

2) тэх. рамі́зка

3) гну́ткі электры́чны про́вад

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

ампервальтме́тр

(ад ампер + вольт + -метр)

электрычны прыбор для вымярэння сілы і напружання току.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

эле́ктрыка

(н.-лац. electricus = электрычны, ад гр. elektron = янтар)

разм. электрычнасць; электрычнае асветленне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

акумуля́тар

(лац. accumulator = збіральнік)

прыбор для назапашвання энергіі з мэтай далейшага як выкарыстання (напр. электрычны а., гідраўлічны а.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

мі́ксер

(англ. mixer)

механічны або электрычны апарат для хуткага змешвання, збівання чаго-н. (крэмаў, кактэйляў, мусаў і інш.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

ручні́к​I м Hándtuch n -(e)s, -tücher;

махро́вы ручні́к Frottíerhandtuch n;

кухо́нны ручні́к Geschírrtuch n, Wíschtuch n;

электры́чны ручні́к Händetrockner m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

біяэлектры́чны

(ад бія- + электрычны)

звязаны з электрычнымі патэнцыяламі ў тканках і клетках жывых арганізмаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

электро́н ​1, ‑а, м.

Элементарная часціца рэчыва, якая нясе адмоўны электрычны зарад.

•••

Свабодныя электроны — электроны, якія аддзяліліся ад атамаў і перамяшчаюцца ў міжатамнай прасторы.

[Ад грэч. ēlektron — янтар.]

электро́н ​2, ‑у, м.

Спец.

1. Сплаў алюмінію з магніем, які мае вялікую трываласць і пластычнасць.

2. Сплаў серабра з золатам, які выкарыстоўваецца для вырабу каштоўных рэчаў.

[Ад грэч. ēlektron — янтар.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўтатрансфарма́тар

(ад аўта- + трансфарматар)

электрычны трансфарматар, у якога абмоткай ніжэйшага напружання з’яўляецца частка абмоткі вышэйшага напружання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дысе́ктар

(ад лац. dissecare = рассякаць)

перадавальная тэлевізійная трубка, у якой аптычнае адлюстраванне ператвараецца ў электрычны сігнал.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)