павеліча́льны, -ая, -ае.

1. Які служыць для павелічэння таго, што разглядаецца.

Павелічальнае шкло.

2. У граматыцы: звязаны з утварэннем назоўнікаў і прыметнікаў, якія абазначаюць большы памер прадмета ці большую ступень якасці, а таксама эмацыянальныя адносіны (напр.: дамішча, велічэзны). Павелічальныя суфіксы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

крон​2

[ням. Kron(glas)]

шкло для аптычных прыбораў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

teleskopowy

teleskopow|y

тэлескопны;

soczewka ~a — тэлескопнае шкло

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ашкляне́ць, ‑ее.

Стаць падобным на шкло; застыць (пра вочы). І раптам Сярожкавы вочы ажно ашклянелі ад здзіўлення. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ра́мны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рамы (у 1, 2 і 4 знач.). Рамны прэс. Рамнае шкло.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

transparent [trænsˈpærənt] adj.

1. празры́сты;

transparent glass празры́стае шкло

2. я́сны, зразуме́лы; відаво́чны;

a transparent lie я́ўная хлусня́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

bohemian [bəʊˈhi:miən] adj.

1. баге́мны;

a bohemian lifestyle баге́мны лад жыцця́

2. баге́мскі, чэ́шскі;

Bohemian glass баге́мскае шкло

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

zertrümmern

vt разбуры́ць; разбі́ць (шкло)

Atóme ~ — расшчапля́ць а́тамы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

прадме́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да прадмета (у 1, 3 і 6 знач.).

2. Матэрыяльны, фізічны. // Наглядны, заснаваны на канкрэтных фактах. Прадметная агітацыя. □ Прадметная канкрэтнасць паэтычнага мыслення Багдановіча, як правіла, вельмі зямная. Лойка.

•••

Прадметнае шкло (спец.) гл. шкло.

Прадметная сістэма навучання гл. сістэма.

Прадметны урок гл. урок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лу́па, ‑ы, ж.

Павелічальнае дваякавыгнутае шкло ў аправе.

•••

Бінакулярная лупа — аптычная прылада для разглядвання дробных дэталей двума вокамі адначасова.

[Фр. loupe.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)