затры́мка, ‑і, ДМ ‑мцы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. затрымліваць — затрымаць (у 1, 2 знач.).

2. Р мн. ‑мак. Зацяжка, замінка ў чым‑н., часовае спыненне чаго‑н. Цягнік ішоў з затрымкамі. То ішоў на ўсю хуткасць, то падоўгу стаяў на адным месцы. Няхай. Паведамленне было дастаўлена з затрымкай. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wykoleić

зак.

1. пусціць пад адхон (цягнік);

2. перан. збіць (звесці) з тропу

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zbliżać się

zbliża|ć się

незак. набліжацца, збліжацца;

zbliżać się pociąg — набліжаецца цягнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

адпра́віцца сов., в разн. знач. отпра́виться;

а. ў падаро́жжа — отпра́виться в путеше́ствие;

цягні́к ~віўся ў дзве гадзі́ны — по́езд отпра́вился в два часа́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

двухгадзі́нны

1. (які працягваецца дзве гадзіны) zwéistündig;

2. (прызначаны на дзве гадзіны) Zwéiuhr-;

двухгадзі́нны цягні́к Zwéiuhrzug m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

запазні́цца

1. (спазніцца) sich verspäten, zu spät kómmen*; Verspätung háben (пра цягнік, аўтобус і г. д.);

2. (затрымацца) sich áufhalten*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

local​1 [ˈləʊkl] n.

1. звыч. pl. тутэ́йшы, тубы́лец, мясцо́вы жыха́р

2. BrE, infml бліжэ́йшы паб, бліжэ́йшая піўна́я

3. AmE пры́гарадны аўто́бус/цягні́к (які спыняецца на ўсіх прыпынках)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

канду́ктар, ‑а, м.

1. Работнік чыгуначнага транспарту, які суправаджае цягнік і наглядае за парадкам у ім. // Работнік гарадскога транспарту, які прадае білеты ў тралейбусах, аўтобусах, трамваях і наглядае за парадкам у іх. Кандуктар трамвая. Аўтобус без кандуктара.

2. Прыстасаванне да свідравальных станкоў, якое забяспечвае ўзаемна правільнае размяшчэнне інструмента і вырабу, які апрацоўваецца.

[Ад лац. conductor — праваднік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

увахо́дны, ‑ая, ‑ае.

1. Які прызначаны, служыць для ўваходу. Уваходныя дзверы. □ Грукаючы на крыжавінах, цягнік прайшоў міма ўваходных стрэлак, паступова суцішаючы ход. Мележ.

2. Які дае права на ўваход куды‑н. Уваходны білет.

3. Атрыманы ўстановай (пра дакументы, карэспандэнцыю і пад.); проціл. выходны. // у знач. наз. увахо́дная, ‑ай, ж. Дзелавы дакумент такога тыпу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выго́дны

1. (вполне подходящий, приспособленный для чего-л.) удо́бный;

в. цягні́к — удо́бный по́езд;

~нае крэ́сла — удо́бное кре́сло;

2. приво́льный;

~ныя мясці́ны — приво́льные места́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)