herd​2 [hɜ:d] v.

1. хадзі́ць чарадо́ю; трыма́цца ра́зам

2. збіра́ць у ста́так, табу́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

shooting [ˈʃu:tɪŋ] n. стральба́;

go shooting хадзі́ць на палява́нне;

the shooting season паляўні́чы сезо́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

swagger​1 [ˈswægə] n. ва́жны вы́гляд; фанабэ́рыя, задава́нне;

walk with a swagger хадзі́ць ва́жна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

запрэ́жка ж., в разн. знач. упря́жка, запря́жка;

◊ хадзі́ць у ~жцы — ходи́ть в упря́жке

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паці́ху, прысл.

1. Нягучна, ціха; злёгку, асцярожна, стараючыся не рабіць шуму.

Гутарыць п.

П. шумеў бор.

П. прайсці ў суседні пакой.

2. Павольна, не спяшаючыся; мала-памалу.

Хадзіць п.

Мы самі п. ўсё тут зробім.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заганя́ць², -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак., каго (разм.).

1. Змарыць, давесці да стомы, прымушаючы многа хадзіць, бегаць і пад.

З. каня.

2. перан. Стаміць працай, шматлікімі даручэннямі і пад.

Вы ўжо гэтага хлопчыка зусім заганялі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

туз, -а, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Старшая ў кожнай масці ігральная карта вартасцю ў адно ачко.

Хадзіць з туза.

Бубновы т.

2. перан., чаго або які. Багаты чалавек, высокапастаўленая, уплывовая асоба (разм.).

Фінансавыя тузы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шны́парыць, -ру, -рыш, -рыць; незак. (разм.).

1. Заглядваць у розныя месцы, шукаючы, высочваючы каго-, што-н.

Ш. па кладоўках.

2. Хадзіць, рухацца сюды-туды, у розных напрамках.

Па вуліцы шныпарыць дзетвара.

|| наз. шны́паранне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ходу́н разг. хаду́н, -на́ м., хадо́к, -дака́ м.;

◊

ходуно́м ходи́ть хо́дырам хадзі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паўзуно́к, -нка́, мн. -нкі́, -нко́ў, м.

1. Тое, што і паўзун (у 1 і 2 знач.).

2. мн. Спецыяльны касцюм для маленькіх дзяцей, калі яны яшчэ не ўмеюць хадзіць, а толькі поўзаюць.

|| прым. паўзунко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)