паўсферы́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да паўсферы, уяўляе сабой паўсферу. Паўсферычная форма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сеньяры́та, ‑ы, ДМ ‑рыце, ж.

У Іспаніі — форма ветлівага звароту да дзяўчыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тале́рачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да талеркі, прызначаны для талерак. Талерачная форма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

царкоўнаславяні́зм, ‑у, м.

Слова, граматычная форма або выраз, якія прыйшлі з царкоўнаславянскай мовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мана́рхія, ‑і, ж.

Форма дзяржаўнага кіравання, пры якой вярхоўная ўлада належыць адной асобе — манарху, а таксама дзяржава з такой формай кіравання. Абмежаваная манархія. Неабмежаваная манархія.

•••

Абсалютная манархія — манархія, у якой уся ўлада належыць толькі манарху.

Канстытуцыйная манархія — форма дзяржаўнага ладу, пры якім улада манарха абмежавана канстытуцыяй.

Саслоўная манархія — форма феадальнай дзяржавы, пры якой каралеўская ўлада апіралася на органы прадстаўніцтва дваран, духавенства і гараджан.

[Ад грэч. monarchia — адзінаўладства.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэмакраты́зм, -у, м.

1. Дэмакратычная форма кіравання, дэмакратычная будова грамадства, наяўнасць дэмакратычных свабод для шырокіх мас.

2. Прастата ладу жыцця, даступнасць у зносінах з людзьмі.

Д. поглядаў.

Д. ва ўкладзе жыцця.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

paradny

парадны;

mundur paradny — парадная форма

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

бо́жухна м. (звательная форма от бог) бо́же;

◊ а. б.! — о бо́же! о го́споди!

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

акрэдыты́ўны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да акрэдытыва. Акрэдытыўнае даручэнне. Акрэдытыўная форма разліку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэспаты́я, ‑і, ж.

Форма неабмежаванай дзяржаўнай улады; дзяржава з уладай дэспата (у 1 знач.).

[Грэч. despoteia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)