Verbum

імператы́ў, -ты́ва, м.

1. кніжн. Катэгарычнае патрабаванне, загад.

Этычны і.

2. У граматыцы: тое, што і загадны лад.

|| прым. імператы́ўны, -ая, -ае.

Імператыўная форма дзеяслова.

інтэрнату́ра, -ы, ж.

Форма паслядыпломнай спецыялізацыі маладога ўрача — яго пракгычная (звычайна на працягу года) работа ў клініках, бальніцах, якая дае яму званне спецыяліста.

Прайсці інтэрнатуру.

траці́чны, -ая, -ае.

1. Які з’яўляецца трэцяй стадыяй у развіцці чаго-н.

Трацічная форма хваробы.

2. Старая назва першага перыяду кайназойскай эры (спец.).

Т. перыяд.

манага́мія, -і, ж. (спец.).

Форма шлюбу, пры якой адзін мужчына можа ўтвараць сям’ю толькі з адной жанчынай; аднашлюбнасць.

|| прым. манага́мны, -ая, -ае і манагамі́чны, -ая, -ае.

архаі́зм, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Слова, моўны выраз або граматычная форма, якія ўстарэлі і выйшлі з агульнага ўжывання.

Лексіка-фанетычны а.

2. Перажытак мінулага.

про́шлы, -ая, -ае.

○

Прошлы час — у граматыцы: форма дзеяслова, якая абазначае дзеянне, што адбывалася да моманту гаворкі пра яго або якога-н. іншага дзеяння ў мінулым.

транс, -у, м.

Павышаная нервовая ўзбуджанасць, якая суправаджаецца стратай кантролю над сваімі ўчынкамі, а таксама форма псіхічнага расстройства, якая выяўляецца ў бессвядомых дзеяннях.

Упасці ў т.