інтрыга́нскі, ‑ая, ‑ае.

Уласцівы інтрыгану, інтрыганцы. Інтрыганскія ўчынкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вогнепакло́нства, ‑а, н.

Культ агню, уласцівы некаторым рэлігіям.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

футуры́сцкі, ‑ая, ‑ае.

Уласцівы футурысту, футурызму. Футурысцкі часопіс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цівуно́ў, ‑ова.

Гіст. Які належыць цівуну, уласцівы яму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

афарысты́чны

(гр. aphoristikos)

уласцівы афарызму, напоўнены афарызмамі (напр. а-ая мова).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гумарысты́чны

(ад гумарыст)

які змяшчае ў сабе гумар; уласцівы гумару, гумарысту.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

прагматы́чны

(гр. pragmatikos)

1) уласцівы прагматызму;

2) які мае практычнае прымяненне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

спецыфі́чны

(лац. specificus = асаблівы)

уласцівы толькі дадзенаму прадмету ці з’яве, асаблівы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

субтрапі́чны

(ад суб- + трапічны)

які мае адносіны да субтропікаў, уласцівы субтропікам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

п’я́ны, -ая, -ае.

1. Які знаходзіцца ў стане ап’янення, нецвярозы.

П’янаму (наз.) мора па калена (прыказка). Што ў цвярозага на розуме, тое ў п’янага (наз.) на языку (прыказка). П. ад радасці (перан.).

2. Уласцівы захмялелым людзям.

П. голас.

3. Які прыводзіць да стану ап’янення (разм.).

П. напітак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)