|| наз.габлява́нне, -я, н.ігаблёўка, -і, ДМ -лёўцы, ж.
|| прым.габлява́льны, -ая, -ае.
Г. інструмент.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
даліка́тны, -ая, -ае.
1. Ветлівы, ласкавы ў абыходжанні з людзьмі.
Гэта спакойны, д. чалавек.
2. Які патрабуе асцярожных, тактоўных адносін (разм.).
Я да вас па далікатным пытанні.
3. Складаны, тонкі, выпеставаны.
Далікатныя рукі.
Чалавек далікатнага складу.
4. Кволы, мяккі, прыемны навобмацак.
Чаравікі з далікатнай скуры.
|| наз.даліка́тнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
панаксамі́т, ‑у, М ‑міце, м.
Тонкі аксаміт з бліскучай паверхняй, якая атрымліваецца ў выніку начосу ворсу ў адзін бок. [Таццяна:] — Скажыце, Зіна, мне будзе да твару чорны панаксаміт?Васілёнак.
[Ад фр. panne — сорт матэрыі, які нагадвае аксаміт і слова аксаміт.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пыхлівасць, зазнайства, ганарыстасць (напр. фанабэрыі хоць адбаўляй).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
fein
1.
a
1) то́нкі
2) дро́бны
~er Régen — дро́бны дождж
3) дакла́дны, то́нкі
4) то́нкі, чу́ткі
~es Gehör — то́нкі слых
5) бага́ты, зна́тны, вы́танчаны
~e Maníeren — до́брыя [вы́танчаныя] мане́ры
6) до́бры, выда́тны
das ist áber ~! — дык гэ́та цудо́ўна!
2.
adv
1) то́нка
2) цудо́ўна
er ist ~ heráus — ён уда́ла адкруці́ўся [адчапі́ўся]
3.
~ máchen, sich прыбі- ра́цца, прыхаро́швацца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Танкля́вы ’не зусім тонкі, танкаваты’ (ТСБМ), ’танкаваты, стройны’ (Варл.). Ад тонкі (гл.) аналагічна да сухарлявы, хударлявы, гл. У якасці словаўтваральнай базы можна разглядаць назоўнік танка́ль ’танканогі высокі чалавек’ (Нар. сл.) або незафіксаванае *танкля ’тс’; адносна суф. ‑аль гл. Сцяцко, Афікс. наз., 94; Саевіч, Derywacja, 382.