гіпю́р, ‑у, м.

Карункавая тканіна з выпуклым узорным рысункам.

[Фр. guipure.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гладкафарбава́ны, ‑ая, ‑ае.

Пафарбаваны ў адзін колер. Гладкафарбаваная тканіна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гра́лекс, ‑у, м.

Заменнік скуры: тканіна з каўчукавым пакрыццём.

[Ад скарачэння ўласн. імён вынаходнікаў Графава і Аляксеенкі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бязь, ‑і, ж.

Баваўняная тканіна палатнянага перапляцення. Бязевая прасціна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

барка́н, ‑у. м.

Тоўстая шарсцяная тканіна для абіўкі мэблі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

воданепраніка́льны, ‑ая, ‑ае.

Які не прапускае вады. Воданепранікальная тканіна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

касто́р, ‑у, м.

Суконная шарсцяная тканіна з густым ворсам.

[Фр. castor ад грэч. kástōr — бабёр.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кісяя́, ‑і, ж.

Тонкая празрыстая тканіна. Сукенка з кісяі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

марселі́н, ‑у, м.

Лёгкая мяккая шаўковая тканіна (разнавіднасць тафты).

[Фр. marseline, ад назвы горада Сен-Марсель.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўшарсцяны́, ‑ая, ‑ое.

Шарсцяны з прымессю бавоўны. Паўшарсцяная тканіна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)