зро́стак, ‑тка, м.

Утварэнне, якое ўзнікла са зрослых разам частак. Зросткі вапняку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

за́растак, ‑тка, м.

Палавое пакаленне ў вышэйшых споравых раслін (папарацяў, хвашчоў, дзеразы).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

згу́стак, -тка, мн. -ткі, -ткаў, м.

Камячок, які ўтварыўся пры загусценні вадкасці.

З. крыві.

З. энергіі (перан.: пра вельмі энергічнага чалавека).

|| прым. згу́сткавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хабато́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.

1. гл. хобат.

2. Орган ссання ў членістаногіх жывёл у выглядзе выцягнутага ў трубку ротавага прыдатка.

|| прым. хабатко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́растак, ‑тка, м.

Спец. Шкура гадавалага цяляці, а таксама вырабленая з яе скура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

квіто́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.

1. Білет, талон.

Набыць к. у тэатр.

2. Чэк.

Атрымаць у касе к.

3. Квітанцыя, распіска (разм.).

|| прым. квіто́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

надда́ткі, ‑аў; адз. наддатак, ‑тка, м.

Уст. Зямля, якая дадавалася да асноўнага зямельнага надзелу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падпя́так, ‑тка, м.

Падсцілка ў абутку, што засцерагае пяту ад цвікоў, якімі прыбіты каблук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́растак, -тка м. (в кожевенном производстве) вы́росток

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ампе́р-віто́к, -тка́ м., физ. ампе́р-вито́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)