silent majority [ˌsaɪləntməˈdʒɒrəti] n. the silent majority маўклі́вая бо́льшасць; joc. насе́льнікі таго́ свету

♦ join the silent majority адпра́віцца да про́дкаў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

агнастыцы́зм, ‑у, м.

Спец. Ідэалістычнае філасофскае вучэнне, якое адмаўляе магчымасць пазнання аб’ектыўнага свету як крыніцы нашых адчуванняў.

[Ад грэч. agnōstos — невядомы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звышадчува́льны, ‑ая, ‑ае.

У ідэалістычнай філасофіі — які знаходзіцца па той бок матэрыяльнага свету і недаступны пачуццёваму ўспрыманню.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Паня́цце ’адна з форм адлюстравання свету ў мысленні чалавека; уяўленне аб чым-н.; веданне чаго-н.’ (ТСБМ). З рус. поня́тие ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 40).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рэкардсме́н м. спарт. Rekórdhalter m -s, -, Rekórdinhaber m -s, -;

рэкардсме́н све́ту Wéltmeister m -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

рэлятыві́зм, ‑у, м.

Ідэалістычнае філасофскае вучэнне, якое адмаўляе магчымасць аб’ектыўнага пазнання свету на падставе адноснасці ўсіх нашых ведаў.

[Ад лац. relativus — адносны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фідэі́зм, ‑у, м.

Ідэалістычны напрамак у буржуазнай філасофіі, які адмаўляе навуковае пазнанне свету і замяняе яго рэлігійнай верай.

[Ад лац. fides — вера.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

філагені́я, ‑і, ж.

1. Навука, якая вывучае заканамернасці развіцця жывёльнага і расліннага свету.

2. Тое, што і філагенез.

[Ад грэч. phylē — племя і génos — паходжанне, нараджэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нежывы́, -а́я, -о́е.

1. Пазбаўлены адзнак жыцця, мёртвы.

2. Які не адносіцца да жывёльнага ці расліннага свету; неарганічны.

Нежывая прырода.

3. перан. Вялы, пазбаўлены жыццёвых сіл, энергіі.

Н. погляд.

4. перан. Цьмяны, бледны (пра святло, колер і пад.).

Нежывое святло.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паэ́т, -а, М -э́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Аўтар вершаваных, паэтычных твораў.

Янка Купала — народны беларускі п.

2. перан. Чалавек, надзелены паэтычнымі адносінамі да свету, жыцця.

П. у душы.

П. у сваёй справе.

|| ж. паэтэ́са, -ы, мн. -ы, -тэ́с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)