Разм. Не мець магчымасці больш бегаць, скончыць бегаць. Ён ужо адбегаў сваё.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
устано́ўшчык, ‑а, м.
Той, хто ўстанаўлівае што‑н. [Камандзір:] — Канчай сваё пісьмо ды будзем трэніраваць устаноўшчыкаў трубкі.Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
АЛАЎІ́ТЫ, Алавіты,
Філаліды, Філалійскія шэрыфы, дынастыя султанаў (з 1660-х г.), потым каралёў (з 1957) у Марока. У перыяд франц. пратэктарата (1912—56) страцілі рэальную ўладу. З сак. 1956 аднавілі сваё кіраванне ў краіне.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
нала́дитьсов.
1. нала́дзіць, мног. панала́джваць; (привести в порядок — ещё) упара́дкаваць;
2.(заладить) прост. зала́дзіць;
нала́дить своё зала́дзіць сваё;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
define[dɪˈfaɪn]v.
1. вызнача́ць, дава́ць вызначэ́нне (у розных знач.);
define one’s position вы́значыць сваё ста́ўленне (да каго-н./чаго-н.)
2. акрэ́сліваць
3. выяўля́ць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
◎ Навя́ліцца ’навязвацца, нападаць; пападацца’ (Нас.), ’унадзіцца, дзейнічаць настойліва і неадступна’ (Бяльк.), ’настойліва і упарта ажыццяўляць сваё жаданне, сваю думку’ (Гарэц.), ’прывязацца да чаго-небудзь раптоўна’ (Мядзв.), ’накінуцца на каго-н. з лаянкай, папрокамі’ (ушац., Нар. сл.), навяльвацца ’настойваць, настойліва дамагацца’ (Гарэц.), ’прыставаць, чапляцца, навязвацца’ (Юрч.). Да вяліцца ’прагна хацець чаго-н.’, далейшая этымалогія якога няпэўная (гл.).