дзю́бацца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -аецца; незак.

1. Пра птушак: мець звычку дзюбаць каго-н.

Гусі дзюбаюцца.

2. Біць дзюбай адзін аднаго.

Пеўні дзюбаюцца на сметніку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рахма́ны, -ая, -ае.

1. Які не баіцца чалавека; спакойны, нязлосны (пра жывёлін, птушак).

2. Памяркоўны ў адносінах да іншых; згаворлівы; дабрадушны, лагодны.

Чалавек ён р.

|| наз. рахма́насць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ва́більшчык, ‑а, м.

Паляўнічы, які падзывае вабікам птушак або звяроў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

веслано́гія, ‑іх.

Атрад вадаплаўных птушак, у якіх пальцы злучаны перапонкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нахо́хліць, ‑ліць; зак., што.

Разм. Натапырыць, падняць пер’е (пра птушак).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нясу́часць, ‑і, ж.

Здольнасць (птушак) несці яйцы. Куры высокай нясучасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

птушкаадко́рмачны, ‑ая, ‑ае.

Створаны, прыстасаваны для адкорму птушак. Птушкаадкормачны пункт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

птушкало́ў, ‑лова, м.

Асоба, якая займаецца лоўляй птушак, пераважна пеўчых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

валье́ра

(фр. voliére)

абгароджаная пляцоўка для ўтрымання птушак або звяроў (у заапарку, запаведніку і інш.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

агаласі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ло́сіцца; зак.

Напоўніцца якімі-н. моцнымі гукамі (пра паветра, прастору).

Лес агаласіўся спевам птушак.

Вуліца агаласілася плачам.

|| незак. агало́швацца, -аецца і агалаша́цца, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)