здзе́льна прысл stückweise; pro Stück;

працава́ць здзе́льна эк im Akkórd árbeiten [stéhen*]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

зарабо́тать сов.

1. (приобрести работой) зарабі́ць, запрацава́ць;

2. (начать работать) запрацава́ць, пача́ць працава́ць, пача́ць дзе́йнічаць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

harować

незак. разм. цяжка працаваць, надрывацца, гараваць, гарбаціцца;

harować na całą rodzinę — працаваць на ўсю сям’ю

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

адбыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адбыць (у 1–3 знач.).

•••

Адбывалаўку адбываць — працаваць нехаця; без жадання, фармальна выконваць работу, абавязкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Нары́ціцца ’нарыхтавацца, мець намер’ (Бяльк.), ’наважыцца зрабіць што-небудзь’ (браг., З нар. сл.), ’намерыцца’ (рэч., Мат. Гом.). Паводле Мяркулавай (Этимология–1978, 98), адлюстроўвае прасл. *ryti ’імкнуцца’, паралельнае да *гъиаН ’імкнуцца зрабіць што-небудзь’, ’старанна працаваць’, параўн. кашуб. zarevac (*zaryvati) ’заўзята працаваць’, рус. наройный ’старанны’ і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Überstunden

pl звышуро́чная пра́ца

~ máchen — працава́ць звышуро́чна

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

stíllliegen

* аддз. vi не працава́ць (пра прадпрыемства)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

wérken

1.

vi працава́ць

2.

vt апрацо́ўваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

árbeiten

vi

1) працава́ць, рабі́ць

2) функцыяні́раваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

zusámmenarbeiten

vi супрацо́ўнічаць, ра́зам працава́ць; вайск. узаемадзе́йнічаць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)