сітро́

[фр. citro(nnade), ад лац. citron = лімон]

фруктовы безалкагольны газіраваны напітак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

carbonate

[ˈkɑ:rbəneɪt]

1.

n.

карбана́т -у m., вуглякі́слая соль

2.

v.t.

а) ператвара́ць у карбана́т

б) карбанізава́ць

в) насыча́ць вуглякі́слымі га́замі (напі́так)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

тру́нак, ‑нку, м.

Абл. Алкагольны напітак. Прыемна ў дом зайсці з дарогі, Дзе рады вам гаспадары, Дзе вас частуюць, што ёсць змогі, Дзе трунак знойдзецца стары. Такі, што чарачка-другая Вам разагрэе ў сэрцы кроў. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ко́фе ’трапічнае дрэва або куст сямейства марэнавых’, ’насенне гэтага дрэва’, ’напітак, прыгатаваны з гэтага насення’ (гал. koffee з араб.) (ТСБМ). Запазычанне праз рус. кофе з англ. cofee (Шанскі, 2, 8, 361).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аперыты́ў

(фр. apéritif)

слабы спіртны напітак для ўзбуджэння апетыту.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

éinschenken

vt наліва́ць (напітак)

◊ j-m réinen Wein ~ — сказа́ць каму́-н. усю́ пра́ўду

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

гарэ́лка​II ж. (алкагольны напітак) Bránntwein m -(e)s, -e, Schnaps m -es, Schnäpse, Wódka m -s, -s;

ца́рская гарэ́лка хім. Königwasser n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

арша́д

(фр. orgeat)

прахаладжальны напітак з працёртага міндалю, цукру і вады або малака.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ГАРЭ́ЛКА,

моцны алкагольны напітак; сумесь рэктыфікаванага этылавага спірту (40—56 аб’ёмных %) са змякчанай вадой. Для прыгатавання гарэлкі водна-спіртавую сумесь прапускаюць праз актываваны вугаль, потым фільтруюць. Розныя віды гарэлкі маюць цукар, пітную соду, ацэтат натрыю і інш. Перагонкай зброджаных пладоў і ягад атрымліваюць гарэлку вінаградную, вішнёвую і да т.п.

т. 5, с. 79

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

чай

(цюрк. čaj, ад кіт. čhā)

1) высушаныя і асобым спосабам апрацаваныя лісты вечназялёнага чайнага дрэва, на якіх настойваюць духмяны напітак;

2) гарачы напітак, настоены на лісці гэтай расліны;

3) працэс піцця такога напітку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)