палі́п, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Марская жывёліна, якая не мяняе свайго месцазнаходжання.

Каралавы п.

2. Хваравітае ўтварэнне з эпітэлію слізістай абалонкі.

Паліпы ў носе.

|| прым. палі́пны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

міно́га, ‑і, ДМ ‑нозе, ж.

Рыбападобная жывёліна, якая сваёй формай нагадвае вугра. Рачная мінога. Марская мінога.

[Ням. Neunauge.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цярпу́г, церпуга, м.

Марская панцырная рыба, якая водзіцца ў Японскім, Ахоцкім, Берынгавым марах і ў Ціхім акіяне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АРХЕ́ АФІ́НСКАЯ,

афінская марская дзяржава, саюз старажытнагрэчаскіх полісаў, гл. Дэлоскі саюз.

т. 1, с. 519

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сардзі́на, -ы, мн. -ы, -дзі́н, ж.

1. Невялікая марская прамысловая рыба сямейства селядцовых.

2. толькі мн. Кансервы з гэтай рыбы.

Сардзіны ў алеі.

|| прым. сардзі́нны, -ая, -ае і сардзі́начны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вае́нна-марскі́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да вядзення вайны на моры. Ваенна-марскія сілы. Ваенна-марская база.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піла́-ры́ба, пілы-рыбы; мн. пілы-рыбы; ж.

Вялікая драпежная марская рыба з пілападобнымі адросткамі на верхняй сківіцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

auk

[ɔk]

n.

гага́ра f. (марска́я аркты́чная пту́шка)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

guinea pig [ˈgɪniˌpɪg] n.

1. zool. марска́я сві́нка

2. паддо́следны (пра чалавека або жывёліну)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

saltwater [ˈsɔ:ltˌwɔ:tə] adj. марскі́; які́ жыве ў салёнай вадзе́;

salt-water fish марска́я ры́ба

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)